Тэлефонная сувязь – перадача на адлегласць маўленчай інфармацыі – ажыццяўляецца электрычнымі сігналамі, распаўсюджваецца па правадах, або радыёсігналамі; разнавіднасць электрасувязі.
Тэлефонная сувязь забяспечвае вядзенне вусных перамоў паміж абанентамі, аддаленымі адзін ад аднаго практычна на любую адлегласць. Пачатак тэлефоннай сувязі пакладзены ў 1876 годзе вынаходствам тэлефоннага апарата А. Г. Бэлам (ЗША) і стварэннем першай тэлефоннай станцыі (1878 г., Нью-Хейвен, Злучаныя Штаты Амерыкі).
Адрозніваюць тэлефонную сувязь мясцовую (гарадскую і вясковаую), міжгароднюю і міжнародную, а таксама ўнутрыведамасную, унутрывытворчую, тэлефонную сувязь з рухомымі аб’ектамі (радыётэлефоннай сувязі). З пачатку 80-х гг. паспяхова ўкараняюцца сістэмы на аснове валаконна-аптычных кабеляў сувязі. Ствараецца сетка калектыўных прыёмаперадатчыкаў (т. зв. сотавыя сеткі), якая забяспечвае сувязь паміж абанентамі па радыётэлефонах. Для далёкай сувязі ўсё шырэй выкарыстоўваюцца штучныя спадарожнікі Зямлі.
За апошні год Магілёўскім філіялам РУП “Белтэлекам” уведзена 37,8 тысяч нумароў АТС, у тым ліку на гарадскіх – 27,6, сельскіх – 10,2 тысяч нумароў.
