Чтобы были вишенки на торте: атмосферный отчет о том, как собирают роскошный урожай под Могилевом

Запрашэнне ў вішнёвы рай

Некалькі кіламетраў на поўдзень ад Магілёва — і вось ён, вішнёвы рай. Роўныя рады пладовых дрэў усе абвешаны чырвона-бардовымі ягадкамі, якія так і просяцца ў лубянку. Намеснік дырэктара «Арнікі-Агра» Вячаслаў Дзямідаў пацвердзіў, што ўжо паспелі вішні:

— У гандлёвыя сеткі яны адпраўляюцца прама з саду, каб парадаваць пакупнікоў сакавітасцю і свежасцю. Прычым не толькі айчынных: цікавасць да нашых ягад ёсць і ў расіян, так што пэўная доля ўраджаю ідзе на экспарт.

Вішнёвыя плантацыі — а яны займаюць каля 40 гектараў — толькі частка плошчаў гаспадаркі. Тут вырошчваюць і іншыя вітаміны: чорныя, чырвоныя, белыя парэчкі. У пераліку культур, якія тут растуць, ёсць таксама экзот, што паспяхова прыжыўся на беларускай зямлі, — пекінская капуста. Але самыя вялікія тэрыторыі «Арнікі» аддадзены пад яблыневыя сады — 300 гектараў. Вячаслаў Міхайлавіч удакладніў, што прадпрыемства зусім маладое: хутка яму споўніцца 20 гадоў. Намеснік дырэктара не ўтойвае: каб вырасціць варты ўраджай, і папрацаваць трэба добра. Збор садавіны і ягад таксама перыяд клапотны:

— Вішні збіраем уручную: гэтыя ягады мяккія, адпаведна і адносін да сябе патрабуюць далікатных. Сваіх работнікаў, зразумелая справа, не хапае, таму рады любой дапамозе. Цяпер у нас працуюць будатрады каледжаў Магілёўшчыны, якія жадаюць падзарабіць. У «Арніку» накіроўвае і Цэнтр занятасці Магілёва. Прымаем таксама пенсіянераў, адпускнікоў — усіх, хто ў вольны час не супраць папрацаваць. Пры жаданні людзі могуць уласнаручна набраць і сабе парэчак або вішань для хатніх нарыхтовак па выгадных цэнах. Гараджане часам прыходзяць цэлымі сем’ямі і збіраюць за дзень па 30–40 вёдзер ягад.

Рыта Снытко — адна з тых, хто адгукнуўся на прапанову гаспадаркі дапамагчы і заадно папоўніць асабісты бюджэт:

— Працую чацвёрты дзень. Спачатку было цяжкавата, але потым уцягнулася: дрэвы ў рост чалавека, нагінацца або падстаўляць лесвіцу не трэба. Ну а што даводзіцца рухацца — дык гэта нават добра: карысна для фігуры.

Майстар Святлана Фацеева падлічвае, хто колькі сабраў вёдзер вішань, затым ягады перасыпаюцца ў скрынкі. У загадчыка склада Аляксея Савіцкага праца зараз таксама ў садзе: ён складзіруе скрынкі з ягадамі пад навесам. Надвор’е — з’ява ненадзейная, і нават невялікі дожджык вішням не таварыш. Вільготныя ягады не тое што не захоўваюцца — да прылаўка могуць таварны выгляд страціць. Таму і здымаць вішні трэба толькі сухімі:

— Сёння раніцай дождж прайшоў, але вецер нас выручыў — ягады хутка абсохлі і збор ураджаю пачалі ў дзесяць гадзін. Хоць здаралася, што чакаць, пакуль вільгаць выпарыцца, даводзілася амаль да паўдня.

Паралельна з вішнямі збіраюць у «Арніцы» і яблыкі — раннія гатункі. Затым на чарзе восеньскія віды. Вячаслаў Дзямідаў расказаў, што ўсе сады перажываюць пастаяннае абнаўленне:

— Век пладовых дрэў і кустоў абмежаваны. Скажам, вішні гатунку «цыбулінка» пладаносяць гадоў сямнаццаць, так што ягадамі будзе адорваць яшчэ гадоў сем. Але вітаміны патрэбны заўсёды, і пра тое, каб заўтра ласавацца ягадамі-садавіной маглі нашы дзеці і ўнукі, мы пачынаем клапаціцца ўжо сёння.

Светлана Маркова, фото Андрея Сазонова, СБ