Сям’я Галабурда – самая вялікая ў Шклоўскім раёне

Дом в Заровцах

Лілія і Аляксандр Галабурда жывуць у вёсцы Зароўцы Шклоўскага раёна, выхоўваюць дзесяць дзяцей. Старэйшай дачкі Вользе 18 гадоў, малодшай Крысціне ўсяго два гадкі. А паміж імі нарадзіліся Дзмітрый, Валерыя, Карына, Кацярына, Косця, Ваня, Аня і Максім.

Лілія з усмешкай успамінае гісторыю знаёмства:

– Я родам з літоўскай Клайпеды, але ў юным узросце з мамай перабралася жыць у Беларусь, а муж прыехаў з Казахстана. Пазнаёміліся, стварылі сямъю. Спачатку жылі ў Аршанскім раёне, потым у Александрыі-2 Шклоўскага раёна. Там нам як шматдзетнай сям’і ад гаспадаркі, дзе працаваў муж, далі прасторную кватэру. Але з часам мы з Сашам нагледзелі дом у Зароўцах. Тут у нас вялікая гаспадарка, што стала добрай дапамогай, – прадуктамі з крамы такую сям’ю пракарміць складана.

У гародзе растуць бульба, капуста, гарбуз, лук, памідоры... Сям’я Галабурда трымае карову Ночку, бычка Бізона і цяляці па мянушцы Майка, 12 парсючкоў, 60 курачак, 25 бройлерных куранят, 11 гусей. А яшчэ тры каты і сабаку.

Кожнаму дзіцяці і кожнаму выхаванцу трэба выдзеліць час, таму раніца ў доме, як прызнаецца Лілія, пачынаецца ў палове шостага:

– Муж працуе аператарам на ільнопрадпрыемстве і рана сыходзіць на працу, а я ў дэкрэце, займаюся хатнімі справамі. Пакуль з малымі займаюся, паесці для ўсіх прыгатую, у доме прыбяруся, у агародзе за гароднінай і садавінай пагляджу –толькі пасля абеду магу прысесці.

Кухню яшчэ не пашырылі, усе члены сям’і не змяшчаюцца за адным сталом. Снедаюць, абедаюць і вячэраюць па чарзе. Каму раней сыходзіць –садзіцца есці першым.

– За раз вару не менш за 20 яек – усміхаецца Лілія. – Іншыя прадукты і зусім складана падлічыць. Але на стале ў нас заўсёды ўсё натуральнае: хатнія алей, сыр, птушка, свежая зеляніна.

Сваёй школы ў Зароўцах няма, але да райцэнтра ўсяго пару кіламетраў, таму дзеці вучацца там. Ідуць самі або едуць аўтобусам. У вучобе паказваюць добрыя вынікі. Дзеці, як водзіцца ў шматдзетных сем’ях, самастойныя, могуць прыгатаваць абед, дапамагчы з уборкай і па гаспадарцы. Бацькі кажуць, што нават лішні раз прасіць не трэба. Старэйшыя глядзяць за малодшымі: і спаць пакладуць, і развесяляць, калі тыя капрызяць, і пераапрануць, і пагуляюць з імі.

Дзіму ўсяго 14 гадоў, а ён ужо татава правая рука. Спакойны і разважлівы хлопец імкнецца ўзяць на сябе частку абавязкаў па хаце. У вольны час з бацькам і сёстрамі гуляе ў футбол, умее іграць на баяне. А вось сярэднія сёстры, наадварот, шустрыя і баявыя. Самыя маленькія, нягледзячы на ўзрост, таксама праяўляюць характар. У цэлым браты і сёстры вучацца адзноў аднаго і ў дарослых добрым звычкам, узаемадапамозе, падтрымцы.

Галабурда –вялікая і вельмі дружная кампанія. У выхадны дзень любяць выбрацца на прыроду, каб парыбачыць, пасмажыць шашлыкі, схадзіць у лес у грыбы. Аляксандру нават прыйшлося купіць мікрааўтобус, каб усе дамачадцы змяшчаліся. А калі застаюцца дома, то дзеці разам з мамай дружна прымаюцца за гатаванне:выпякаюць хлеб, лепяць бяляшы і пельмені.

Муж і жонка прызнаюцца: спачатку не думалі, што стануць шматдзетнай сям’ёй. Але з часам зразумелі, што яны добрыя бацькі і дзеці ў іх выдатныя:

– Так, у доме не бывае ні хвіліны цішыні. У кожнага дзіцяці свой характар, тэмперамент. У самым пачатку сямейнага жыцця нам даводзілася няпроста, але цяпер у доме пануюць гармонія і разуменне. Вядома, бывае, што мы стамляемся, не без гэтага. Але ўсё забываецца, калі бачым прамяністыя ўсмешкі дзяцей і чуем іх забіяцкі смех.

СБ