Пытанне: згодна з пунктам 4 Указа Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 2019/01/18 № 27 «Аб аплаце працы работнікаў бюджэтных арганізацый» работнікам бюджэтных арганізацый штогод ажыццяўляецца аднаразовая выплата на аздараўленне і аказваецца матэрыяльная дапамога, як правіла, у сувязі з неспадзяванымі матэрыяльнымі цяжкасцямі. Ці можна ў лакальных прававых актах арганізацыі прадугледзець, што асобам, якія працуюць па сумяшчальніцтве, названыя выплаты і даплата да мінімальнай заработнай платы ажыццяўляюцца толькі па асноўным месцы працы?
Адказ: Дзеянне Закона Рэспублікі Беларусь ад 17.07.2002 № 124-З «Аб устанаўленні і парадку павышэння мінімальнай заработнай платы» распаўсюджваецца на ўсіх работнікаў і наймальнікаў, якія заключылі працоўны дагавор на тэрыторыі Рэспублікі Беларусь (артыкул 2 названага Закона).
У адпаведнасці з часткай першай артыкула 343 Працоўнага кодэкса Рэспублікі Беларусь (далей – ПК) сумяшчальніцтва – гэта выкананне работнікам у вольны ад асноўнай працы час аплачваемай працы ў таго ж (унутранае сумяшчальніцтва) або ў іншага (іншых) наймальніка (наймальнікаў) (знешняе сумяшчальніцтва) на ўмовах іншага працоўнага дагавора.
Артыкулам 349 ПК вызначана, што гарантыі і кампенсацыі, прадугледжаныя ПК, іншымі актамі заканадаўства, калектыўнымі дамовамі, пагадненнямі, іншымі лакальнымі прававымі актамі, прадастаўляюцца працуючым па сумяшчальніцтве ў поўным аб’ёме (за выключэннем гарантый і кампенсацый, звязаных з атрыманнем адукацыі, якія прадастаўляюцца толькі па асноўным месцы працы). Названая норма носіць імператыўны характар.
Зыходзячы з вышэйсказанага, абмежаванне (пазбаўленне) гарантый і кампенсацый, прадугледжаных заканадаўствам, асобам, якія працуюць па сумяшчальніцтве, з’яўляецца недапушчальным.
Акрамя таго, неабходна адзначыць, што ў адпаведнасці з часткай другой артыкула 7 ПК лакальныя прававыя акты, якія змяшчаюць умовы, што пагаршаюць становішча работнікаў у параўнанні з заканадаўствам аб працы, з’яўляюцца несапраўднымі.
Такім чынам, прадугледжаная ў лакальным прававым акце арганізацыі норма аб ажыццяўленні сумяшчальнікам аднаразовай выплаты на аздараўленне, аказанні матэрыяльнай дапамогі і ажыццяўленні даплаты да мінімальнай заработнай платы толькі па асноўным месцы працы з’яўляецца несапраўднай.
