Як праводзяць лета ў школьным аздараўленчым лагеры сярэдняй школы №45 Магілёва

Сёлета аздараўленчы школьны лагер «Спадарожнік» у сярэдняй школе №45 Магілёва карыстаецца вялікай папулярнасцю ў дзяцей - замест звыклых 140 дзяцей тут праводзяць час 215 школьнікаў рознага ўзросту. Творчыя заняткі, актыўнасці, квэсты і невялікія падарожжы па родным горадзе - кожны дзень у лагеры не падобны да папярэдняга. Карэспандэнты БЕЛТА з'ездзілі ў лагер і даведаліся, як тут падрыхтаваліся да летняга сезона і чаму нават летам школьнікі не жадаюць пакідаць сцены роднай школы.

На гадзінніку 8.45 раніцы. У двары школы ўжо вельмі ажыўлена, бо надвор'е дазволіла праводзіць традыцыйную зарадку на вуліцы. Увесь школьны лагер разам з настаўнікамі актыўна выконваюць нескладаныя практыкаванні - зарад бадзёрасці і добрага настрою сапраўды забяспечаны кожнаму.

Як расказала дырэктар аздараўленчага школьнага лагера «Спадарожнік» Алена Фралова, сёлета лагер атрымаўся вельмі вялікім. «За ўвесь час нашага існавання такой вялікай змены ў нас яшчэ не было, - распавяла яна. - У нашым лагеры 9 атрадаў, а ўзрост дзяцей ад 6 да 17 гадоў. Лагер у нас з мастацкім ухілам - нашы хлопцы актыўна займаюцца танцамі».

Па словах Алены Фраловай, такую ​​папулярнасць лагера можна растлумачыць. «Мінулыя гады мы рабілі акцэнт на навучэнцаў пачатковай школы, у асноўным, гэта былі дзеці 1-2 класаў, а ў гэтым вырашылі аб'явіць набор і ў сярэднім звяне і старэйшым. І як аказалася, мы не пралічыліся, - падзялілася яна. - Лагер дае магчымасць заняць дзяцей падчас канікулаў. Бацькі на працы могуць быць спакойныя за іх: бо хлопцы знаходзяцца пад наглядам, яны накормленыя, у іх актыўны і разнастайны адпачынак: яны наведваюць музеі, бібліятэкі, паркі, гуляюць па горадзе і знаёмяцца з яго гісторыяй і славутасцямі. Дапаўняюць усё гэта нашы атрадныя мерапрыемствы. У нас праходзяць конкурсы малюнкаў, прысвечаныя 80-годдзю вызвалення Беларусі ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў, іншым памятным датам. А яшчэ віктарыны, квэсты, флэшмобы, спартландыі. Цяпер рыхтуемся да вакальнага конкурсу. Хлопцы актыўна ўдзельнічаюць ва ўсім».

Падрыхтоўка да прыёму такой вялікай колькасці дзяцей у школьны аздараўленчы лагер таксама была вельмі сур'ёзнай і своечасовай. Трэба было падрыхтаваць памяшканні, прыдумаць і распрацаваць план на ўвесь перыяд змены. Досвед і прафесіяналізм настаўнікаў дапамог у гэтай няпростай працы.

«У падрыхтоўцы нашага лагера ўдзельнічала, мусіць, уся школа. Напрыклад, у нашай школе ёсць спартова-педагагічныя класы. І да правядзення зарадкі мы прыцягваем школьнікаў з гэтых 10-х класаў. Так яны праходзяць педагагічныя пробы. Гэтых хлопцаў мы прыцягваем да правядзення ўсіх спартыўных актыўнасцей. І тут ёсць карысць для ўсіх: дзесяцікласнікі робяць свае першыя крокі ў прафесіі, а школьнікі малодшай атрымліваюць цікавыя і карысныя заняткі», - адзначыла дырэктар школьнага аздараўленчага лагера.

Пасля зарадкі ўсё адпраўляюцца ў сталовую - на сняданак. Смачныя і карысныя стравы вельмі падабаюцца дзецям. «За харчаванне ў нас адказвае загадчыца сталовай Вольга Сідарава і камбінат школьнага харчавання, - распавяла Алена Фралова. - Дзякуючы пілотнаму праекту па харчаванні, у якім мы ўдзельнічалі, у нас з'явілася вялікая разнастайнасць смачных і цікавых страў. Рабятам падабаецца запяканка, шашлычок, катлеты, пяльмені. Усё новенькае дзеткам вельмі падабаецца. Ёсць у нас у меню каша булгур. Дома не ўсе дзеці такое спрабавалі, а таму першапачаткова ўспрымалі гэтую страву з невялікай падазронасцю. Але варта ім рассмакаваць - праблем ніякіх не застаецца. Рабяты з задавальненнем ядуць тое, што прапануюць у нашай сталовай. Збалансаванае, смачнае і карыснае харчаванне - вельмі важны аспект, які ўплывае на паўнацэнны рост і развіццё дзяцей. А таму гэтаму пытанню мы на працягу ўсяго года ўдзяляем самую пільную ўвагу».

Пасля сняданку атрады рассыпаюцца на заняткі: маляванне, гульні, актыўнасці, экскурсіі. Рабяты з 9-га атрада адпраўляюцца на шпацыр у парк Паднікольле. Сярод іх - пяцікласніца Эліна Маскалькова. «У школе прапанавалі пайсці ў лагер, маці адобрыла. У нас тут цікава. Мы тут ямо, шмат падарожнічаем па горадзе. Былі на «Магілёўліфтмашы» - нам там паказалі і расказалі, як ствараюць ліфты. Я да гэтага на заводах не была, а таму мне вельмі спадабалася. Ездзілі і на «Белпошту». Заўсёды цікава глядзець на тое, пра што ў звычайным жыцці моцна не задумваешся», - падзялілася яна.

Разам з ёй у атрадзе вучаніца 6-га класа Анастасія Механікава. Дзяўчынка расказала, што ў іх атрадзе хлопцы 5-8 класаў. Але агульную мову яны знайшлі хутка. «Настаўнікі пастараліся зрабіць так, каб нам тут было не сумна. І я ўпэўнена, што ў іх усё атрымалася, - падзялілася школьніца. - Я яшчэ не думала, ці пайду ў такі лагер у наступным годзе, калі ён будзе. Але мне падаецца, як варыянт цікавага лета такія лагеры - гэта выдатна».

У якасці выхавацеля ў адным з атрадаў працуе настаўнік-дэфектолаг у класе інтэграванага навучання і выхавання Марына Уласенка. «З усімі дзецьмі ў асноўным мы ўжо добра знаёмыя па працы і класах. Гэта сур'ёзна аблегчыла нам зносіны ў лагеры - кантакт з імі ўжо настроены. Будні тых, хто прыйшоў да нас у лагер, максімальна напоўнены. Мы ходзім у тэатры, паркі, малюем на тэрыторыі школы, удзельнічаем у спартыўных і забаўляльных мерапрыемствах. А яшчэ ў нас ёсць разнастайныя гурткі, магчымасць наведваць басейн, - распавяла яна. - У нас ёсць гульнявы ​​пакой, дзе праходзяць усякія флэшмобы, гульні. Ім вельмі падабаецца».

Марына Уласенка працуе ў 3-м атрадзе. Тут сабраны дзеці з класаў інтэграванага навучання і выхавання. «У нашым атрадзе ёсць дзеці з асаблівасцямі. Атрад у нас невялікі, ён створаны спецыяльна пад асаблівасці нашых хлопцаў. Улічваючы іх магчымасці, мы наведваем тыя мерапрыемствы і святы, якія можам, - падкрэсліла яна. - Такі лагер - гэта яшчэ і дапамога для бацькоў. Нашым рабятам бывае складана знайсці кантакт з іншымі рабятамі. А тут у нас ёсць дастатковая сацыялізацыя, зносіны, хлопцы атрымліваюць новыя ўражанні і эмоцыі, знаёмяцца і заводзяць сабе новых сяброў».

Яшчэ адзін атрад сабраў рабят, якія стаяць на розных відах уліку. «Іх занятасць улетку таксама неабходна, каб хлопцы былі пад наглядам і ў бяспецы. Гэтыя хлопцы - старшакласнікі. Каб ім было камфортна, з імі працуюць і настаўнікі са старэйшай школы. У іх таксама ёсць план працы, шмат цікавых імпрэз, экскурсій. Яны актыўна ўключаюцца ва ўсе», - адзначыла Алена Фралова.

Школьны аздараўленчы лагер «Спадарожнік» вырашае вялікую колькасць важных задач. Занятасць дзяцей падчас канікулаў, станоўчыя і яркія эмоцыі, магчымасць завесці сабе новых сяброў. Сумесны адпачынак аб'ядноўвае хлопцаў, бліжэй знаёміць з настаўнікамі.

«Спадарожнік» будзе працаваць толькі ў першую змену - да 21 чэрвеня. А потым школу будзе чакаць падрыхтоўка да новага навучальнага года.

Акрамя аздараўленчага лагера, у сярэдняй школы №45 ёсць лагер працы і адпачынку на базе Бялыніцкага СВК «Калгас «Радзіма». Як расказаў настаўнік гісторыі сярэдняй школы №45 Аляксандр Брычкоўскі, разам з дзецьмі яны зараз працуюць паляводамі.

«Мы на працягу чатырох гадзін ходзім па палях са збожжавымі і ўбіраем усе лішнія культуры - гэта называецца міжвідавая праполка. У атрадзе працуе 15 чалавек - усе яны васьмікласнікі. Змена разлічана на 15 дзён, а пасля заканчэння кожны з іх атрымае свой заробак - распавёў ён. - Нашы школьнікі заўсёды актыўна адгукаюцца на прапанову падпрацаваць улетку. Жадаючых шмат. Каб сюды патрапіць, трэба хутчэй за ўсіх дабегчы з сабранымі дакументамі».

Такая практыка ўзаемадзеяння магілёўскай школы і бялыніцкага сельскагаспадарчага прадпрыемства - не навіна. Школьнікі прыязджаюць сюды ўжо трэці год запар.

Сярод тых, хто вырашыў паспрабаваць сябе ў ролі палявода, - васьмікласнік Іван Тарасаў. «Мы прыбіраем у поле ўсю лішнюю траву, каб яно было прыгожым. Праца, у прынцыпе, не складаная, але не ўсім лёгка доўга хадзіць па полі. У нас працоўны дзень - чатыры гадзіны, ёсць перапынкі, каб паесці і крыху адпачыць. Адразу, вядома, былі ў шоку, але абвыклі хутка, - разважае школьнік. - На мой погляд, гэта выдатна, што ў нашай школе ёсць такі лагер, дзе сваёй працай можна падзарабіць. Я, праўда, яшчэ не прыдумаў, на што патрачу заробак»

Разам з ім працуе Максім Прохараў. «Бацькі падтрымалі маю ідэю падпрацаваць улетку. Я вырас у вёсцы, так што мяне тут нічога не напалохала. Свежае паветра, хлопцы вясёлыя. А пасля нашай працы палі становяцца яшчэ прыгажэйшымі», - распавёў хлопчык.

БЕЛТА