За ўвесь перыяд пандэміі Магілёўская вобласць не страціла з-за COVID-19 ніводнага дзіцяці

Звесткі па Магілёўскім рэгіёне пацвярджаюць вядомы факт, што дзеці заражаюцца каранавірусам радзей і пераносяць інфекцыю лягчэй. Праз абласную дзіцячую бальніцу за ўвесь перыяд пандэміі прайшло больш за 200 пацыентаў. Тым не менш і тут вірус праяўляе сваю падступную сутнасць.

На двух напрамках

Галоўны ўрач Ігар Каско кажа, што медыкі прывыклі да розных сітуацый, але ў лютым – сакавіку мінулага года адчувалася напружанне з-за мільгаючых у СМІ страшных карцінак шматлікіх смерцяў у Еўропе:

– Псіхалагічна няпроста далася і першая сустрэча з інфіцыраванымі пацыентамі, якімі для нас апынуліся выхаванцы Веснаўскага дома-інтэрната для дзяцей-інвалідаў з асаблівасцямі псіхафізічнага развіцця. Хочацца адзначыць загадчыцу педыятрычнага аддзялення № 1 (пульманалагічнага) Вольгу Барадоўскую і старшую медсястру Марыну Свасцееву, якія ў кароткі час арганізавалі персанал структурнага падраздзялення і паказалі ўсім астатнім, што з вірусам можна працаваць без страху.

Адрозненне дзіцячай бальніцы ў Магілёве ад падобных медустаноў іншых рэгіёнаў у тым, што на базе аднаго стацыянара сабрана ўся педыятрычная дапамога. Зона адказнасці – 202 тысячы дзіцячага насельніцтва вобласці: ад 500-грамовых нованароджаных да юнакоў 18 гадоў. Тут працуюць спецыялісты па 22 спецыяльнасцях: анкалогіі, неўралогіі, нейрахірургіі, кардыялогіі, афтальмалогіі... Плюс штогод 21-22 тысячы непаўналетніх праходзяць праз траўмапункт.

– Важнай задачай для нас было захаваць аказанне планавай дапамогі, – падкрэслівае Ігар Барысавіч. – Калі б наша праца звялася толькі да барацьбы з COVID-19, то па заканчэнні пандэміі мы атрымалі б проста каласальны рост цяжкай паталогіі. Таму планавыя прыёмы ў стацыянары вяліся, няхай і з пэўнымі абмежаваннямі.

У рэжыме пастаяннай гатоўнасці

Валерыя Сафонава працуе ўрачом-педыятрам першы год:

– Ішла ў медыцыну з думкай дапамагаць людзям, але не думала, што адразу сустрэнуся з пандэміяй. У сакавіку мінулага года, калі тут жа праходзіла інтэрнатуру, мяне з бальніцы перавялі ў 12-ю паліклініку, дзе вяла прыём у чырвонай зоне, а таксама наведвала дзяцей дома. Пазней ужо урачом працавала ў нашай бальніцы ў інфекцыйным (баксіраваным) педыятрычным аддзяленні для лячэння дзяцей ранняга ўзросту. Ведаеце, з дзеткамі так прыемна працаваць, яны зусім па-іншаму ўспрымаюць тое, што адбываецца. Для малых знаходжанне ў бальніцы было свайго роду гульнёй, іх забаўляла пастаяннае вымярэнне тэмпературы і тое, што медыкі прыходзяць у ахоўных касцюмах.

На шчасце, цяжкіх дзяцей з каранавірусам у бальніцы бачылі няшмат. Але яны былі.

– У рэанімацыю трапіла каля 60 юнакоў і дзяўчат. У кожнага шостага назіраўся мультысістэмны запаленчы сіндром, – прыводзіць лічбы анестэзіёлаг-рэаніматолаг Юрый Розін. – Для параўнання: у дарослых такое ўскладненне амаль не сустракаецца. Хвароба выяўляўся на працягу двух-чатырох тыдняў пасля інфекцыі, нават калі тая працякала бессімптомна. Стан паліорганнай недастатковасці прадугледжвае парушэнне дзейнасці многіх сістэм (напрыклад, сардэчна-сасудзістай, дыхальнай) і запаленчыя змены ў крыві. Але падкрэслю, мы выратавалі ўсіх дзяцей.

Зараз хворых з COVID-19 у аддзяленні анестэзіялогіі і рэанімацыі няма, але медыкі пільнасці не губляюць, запэўніў суразмоўца:

– Працуем у рэжыме пастаяннай гатоўнасці. Калі паступяць новыя пацыенты, акажам ім усю неабходную дапамогу!

СБ