Сёстры-двайняты з Магілёва малююць гістарычныя партрэты і мараць стаць ілюстратарамі

Анастасія і Аляксандра Дварэцкія - таленавітыя і неардынарныя дзяўчаты, цалкам занятыя творчасцю. Нават на нашу сустрэчу сёстры-двайняты прыйшлі з палітрамі і пэндзлямі ў руках. Маляванне, жывапіс, графіка, дэкаратыўна-прыкладное мастацтва - гэта і хобі, і будучая прафесія, якім юныя мастачкі прысвячаюць увесь свой вольны час. За іх плячыма - цікавыя арт-праекты, перамогі ў розных конкурсах і фестывалях, а ў бліжэйшай перспектыве - яшчэ і выхад кнігі з аўтарскімі ілюстрацыямі. Педагогі і бацькі ганарацца сваімі падапечнымі, аднакурснікі і знаёмыя захапляюцца іх талентам, а самі гераіні нашага рэпартажу толькі сціпла ўсміхаюцца ў адказ на такую павышаную ўвагу. У размове 17-гадовыя сёстры расказалі пра сваё захапленне, творчыя задумкі і планы на будучыню.

Работы дзяўчат звярнулі на сябе ўвагу на выставе малюнкаў, якая праходзіла на міжнародным фестывалі анімацыйных фільмаў «Анімаёўка». Яны стварылі серыю графікі па прыгодніцкім мультфільме савецкага часу «Востраў скарбаў». Жывыя і характэрныя ілюстрацыі прыцягвалі амаль кожнага гледача: у малюнках угадвалася рука вопытнага мастака, але ніяк не майстра-пачаткоўца. Сюрпрызам стала і тое, што над серыяй работ працавалі двое. Почырк і стыль аўтараў быў настолькі адзіным і цэласным, што нават іх педагогі не змаглі зразумець, дзе рука Насты, а дзе - Аляксандры. «Нам спадабаліся стыль і персанажы гэтай пірацкай гісторыі, ды і сама ідэя мультыка выдатная. На восем прац фармату А3 пайшло два тыдні», - кажуць дзяўчыны.

Анастасія і Аляксандра - магіляўчанкі, зараз вучацца на другім курсе Магілёўскага эканамічнага прафесійна-тэхнічнага каледжа, у будучым стануць мастакамі-афарміцелямі. «Наша захапленне родам з дзяцінства: колькі сябе памятаем, увесь час нешта малявалі - алоўкамі, фарбамі, фламастэрамі, - дзеляцца сёстры. - Ды і цётка ў нас мастачка. Бацькі, заўважыўшы такую цягу да малявання, запісалі нас у школу мастацтваў, куды мы хадзілі з 5-га класа. Хаця, калі шчыра, вучобу там не скончылі - не хапіла часу сумяшчаць са школьнай праграмай. Аднак будучую прафесію ўсё роўна хацелі звязаць з маляваннем і творчасцю, таму паступілі ў каледж».

Дзяўчаты не прапускаюць ніводнага конкурсу: толькі за мінулы год у кожнай набралася амаль па тры дзясяткі дыпломаў. Гэта такія абласныя і рэспубліканскія творчыя спаборніцтвы як «Ратавальнікі вачыма дзяцей», «АрхНавацыя», «ТэхнаЁлка», «Калядная зорка». Прычым былі не толькі малюнкі, але і аўтарскія лялькі, велікодныя паштоўкі, усталёўкі. Для іх гэта не толькі спаборніцкі момант, але і новы досвед, магчымасць паспрабаваць свае сілы ў нязвыклым жанры альбо падумаць над новай тэмай. «Мы дружныя, але як у любым творчым асяроддзі паміж намі ёсць невялікая канкурэнцыя, ёсць і рознагалоссі, - усміхаюцца сёстры. - Але мы гатовыя ўсё абмяркоўваць і доўга адзін на аднаго не злуемся. Усё ж такі, крэўная сувязь і творчы пачатак - тое, што моцна нас звязвае».

Цяпер дзяўчаты актыўна працуюць над стварэннем экспазіцыі музея каледжа, які прадстаўлены некалькімі заламі, разбітымі па часовых перыядах і тэматычных блоках. Напрыклад, Анастасіі і Аляксандры вельмі спадабалася працаваць над гістарычнымі партрэтамі - яны намалявалі ўсю царскую сям'ю дынастыі Раманавых. «Мы даўно хацелі паспрабаваць сябе ў стылі класічнага партрэта, і гэта было вельмі цікава, - дзеляцца мастачкі. - Перад тым, як уключыцца ў працу, вывучалі літаратуру і гістарычныя матэрыялы. Бо на такіх выявах важная кожная складачка, кожная жамчужынка на сукенку. Імкнуліся прамаляваць усё максімальна сапраўды, можна сказаць ювелірна».

Размову падхоплівае педагог дадатковай адукацыі каледжа Данута Чэх-Астрашэўская. «Па дзяўчынках адразу бачна, што гэта вельмі таленавітыя і перспектыўныя дзеці, - кажа яна. - Такія партрэты ў нас малююць выпускнікі, але ніяк не другакурснікі. Анастасія і Аляксандра засвоілі азы ўсё хутка і без праблем. Упэўнена, з іх атрымаюцца сапраўдныя мастакі - стваральнікі, а не рамеснікі. Гэта творчыя і крэатыўныя навучэнцы, у якіх шмат задум і думак. Я як педагог магу сказаць у іх адрас толькі словы захаплення. Дарэчы, у адным з пакояў музея дзяўчынкі працавалі над абліччамі святых, і гэта ўбачыў прадстаўнік Магілёўскай епархіі. Ён адразу здзівіўся: хто гэта ў вас у рублеўскім стылі іканапісам сцяны распісвае? Пачуўшы адказ, што гэта навучэнцы, ён паверыў з цяжкасцю. І адразу паступіла прапанова - папрацаваць у магілёўскім Спаса-Праабражэнскім саборы».

«Гэта дэтэктыўная гісторыя пра дзяўчынку-падлетка, якую бацькі адправілі вучыцца ў закрытую школу для лэдзі, - наперабой расказваюць сёстры. - У адзін з дзён перад зімовым балем знікае фераньерка - упрыгожванне, якое павінна было фігураваць на свяце. І пачынаюцца яго пошукі. Гісторыя закручваецца такім чынам, што пад падазрэнне пападае практычна кожны. Напісана было жыва, цікава, інтрыгуюча і з ноткамі гумару, таму карцінка ў галаве намалявалася адразу: доўга не разважалі, як падступіцца да гэтай ідэі. Вядома ж, праца над персанажам - справа вельмі займальная, і кожны мастак дадае ў яго нешта сваё. З аднаго боку, праца заўсёды падобная на аўтара, з іншай - неўсвядомлена набывае рысы, дадатныя або адмоўныя, сяброў і знаёмых. А ўвогуле выдатна, што нашы імёны ўпершыню з'явяцца на кнізе. Спадзяемся, што ілюстрацыя стане нашай будучай прафесіяй».

«Дзяўчаткі - гэта рэдкі выпадак, калі разам збіраецца талент, сціпласць і прыгажосць, - адзначае Данута Чэх-Астрашэўская. - Такіх адораных дзяцей трэба прасоўваць і заахвочваць. Бо нават ілюстрацыі нашыя навучэнцы ствараюць упершыню, і гэта вялікае дасягненне: у іх няма скарыначкі, але яны ўжо малююць на ўзроўні прафесійных мастакоў. Мы фіксуем усе іх дыпломы і дасягненні, упэўнена, што Анастасія і Аляксандра ў перспектыве стануць лаўрэатамі спецыяльнага фонду Прэзідэнта па падтрымцы таленавітай моладзі. Галоўнае, не перашкаджаць ім тварыць, не падразаць іх творчыя крылцы, не абмяжоўваць у пытаннях самарэалізацыі і знайсці да кожнай індывідуальны падыход».

БЕЛТА