Міжнародны музычны фестываль «Залаты шлягер» развітваецца з гледачамі да наступнага года

Фінальны акорд

У нядзелю са сцэнічных пляцовак Магілёва прагучалі заключныя акорды міжнароднага музычнага фестывалю «Залаты шлягер». Стала крыху сумна. Свята, падчас якога можна было яшчэ раз успомніць старыя добрыя песні, скончылася. Але засталіся прыемныя ўспаміны ад сустрэч з любімымі артыстамі. І добры настрой…

«Шлягер» - гэта не проста фестываль. Яшчэ - знакавая падзея для беларускай культуры.

Аб гэтым казаў журналістам міністр культуры Анатоль Маркевіч:

- Выдатнае свята сабрала нас разам на магілёўскай зямлі. Пры падтрымцы Прэзідэнта нашай краіны гісторыя фестывалю пачалася ў 1995 годзе. І цягам 27 гадоў ён развіваецца і набірае вышыню. У гэтага фестывалю ёсць свая творчая непараўнальная асаблівасць, бо ён збірае найлепшых артыстаў, якія выконваюць тут лепшыя песні. І найлепшы глядач таксама тут, на магілёўскай зямлі. І вось гэтая формула дае свой безумоўны вынік.

Аляксандр Драздоў, экс-саліст ВІА «Сіняя птушка», дае больш за 300 (!) канцэртаў у год. І двухгадзінная праграма, паводле яго слоў, складаецца з тых песень, што назвалі самі гледачы. Безумоўны фаварыт – «Клён».

- Пачакайце, - перапытваю артыста. - У сярэдзіне 1970-х я з сябрамі ў двары пад гітару «Клён» спяваў. А зараз…

- А цяпер гэтая песня папулярная ў моладзі. Можна сказаць, пераемнасць пакаленняў. Маладым людзям палюбіліся песні, што падабаліся іх бацькам, бабулям з дзядулямі. І гэта вельмі здорава.

Адзін з удзельнікаў - італьянскі кампазітар Маўра Менгеналі. Яго песні, аднойчы прагучаўшы ў Сан-Рэма, сталі папулярныя ва ўсім свеце. Калі яго спыталі, што ён хацеў бы павезці дадому з фестывалю, то маэстра (хай і жартам) быў катэгарычны: аркестр народных інструментаў імя народнага артыста Беларусі Леаніда Іванова. Маўляў, у захапленні ад працы з гэтым калектывам.

А яшчэ Маўра пад вялізным уражаннем ад Беларусі. Прычым не толькі ад той гасціннасці, якой акружылі яго і яго калег. Лічыць, што ў Еўропе сёння культура пайшла не па тым шляху і ў нейкай ступені стала дэградаваць. І каб павярнуць гэты працэс назад, трэба прыехаць у нашу краіну, павучыцца беражліваму стаўленню да культурнай спадчыны ў цэлым і да песні ў прыватнасці.

Колькі памятаю «Залатыя шлягеры», у кожным з іх была свая разыначка. То канцэрт «Песні кіно», падчас якога гучалі мелодыі з любімых фільмаў. То, да прыкладу, праграма «Тата, мама, я - музычная сям'я», калі на сцэну выходзілі пеўчыя «дынастыі». Не абышлося без такой фішкі і зараз.

Адным з яркіх заключных акордаў сёлетняга фестывалю стаў канцэрт-прэм'ера праекта «Песні нашага круга», падчас якога выконваліся бардаўскія песні.

Са сцэны гучалі творы Булата Акуджавы, Юрыя Кукіна, Арыка Крупа, Барыса і Галіны Вайханскіх, Вадзіма Мязецкага ў арыгінальных аранжыроўках. Заснавальнік ансамбля «Песні нашага круга» Сяргей Кулягін адзначыў:

— Паколькі наш калектыў створаны зусім нядаўна і сярод нас няма прафесійных музыкаў, выступ на такім знакамітым музычным форуме быў для ўсіх сур'ёзным іспытам. Лічу, што мы яго годна вытрымалі, аб чым можна меркаваць па сардэчным прыёме гледачоў.

Для мяне, як і для шматлікіх гледачоў, наведванне канцэртаў кожнага «Залатога шлягера» параўнальна з гартаннем сямейнага альбома, калі глядзіш на старыя фатаграфіі, успамінаеш, зведваючы радасць і сум. Таму, толькі развітаўшыся з апошнім фестывалем, ужо чакаю наступнага…

СБ