Яны не ведалі, ці ёсць у іх будучыня. Але яны сапраўды ведалі, што яно ёсць у нас!
Уявіце: 1945 год.
Салдат піша ліст, які не дойдзе. Медсёстры ратуюць іншых, не шкадуючы ўласнага жыцця. Васемнаццацігадовы хлапчук назаўжды застанецца юным. Яны не дажывуць да Перамогі - але мы жывем дзякуючы ім!
Як часта мы гаворым ім «дзякуй»?
Праект «Герою маёй сям'і з 2025 у 1945» - гэта мост праз час.
Малюнак, вершы, відэа, ліст - усё, што зможа прарвацца скрозь гады і сказаць тым, хто застаўся ў 1945-м: «Я памятаю. Я тут, бо ты быў. Ты не забыты».
Сённяшнія тэхналогіі штучнага інтэлекту ажыўляюць малюнкі, якія намалявалі прапраўнукі Герояў.
А што, калі б Ваш герой мог пачуць Вас зараз. Што б Вы сказалі?
