Больш за пяць тысяч чалавек сабраліся на Буйніцкім полі на мітынг-рэквіем «Звон смутку»

На месцы гераічнай абароны Магілёва, увекавечаным Канстанцінам Сіманавым у нарысе «Гарачы дзень» і трылогіі «Жывыя і мёртвыя» - Буйніцкім полі - у чатыры раніцы было ажыўлена. Сюды, на абласную патрыятычную акцыю «Звон смутку», прысвечаную Дню ўсенароднай памяці ахвяр Вялікай Айчыннай вайны і генацыду беларускага народа, з'ехаліся магіляўчане і жыхары навакольных вёсак — з кветкамі, партрэтамі герояў-пераможцаў.

У руках дванаццацігадовай Дар'і, васьмігадовай Сафіі Дзергачовых і іх маці Кацярыны — партрэты герояў у гімнасцёрках, абчэпленых узнагародамі: Канстанціна Клімавіча Ялачкіна, Аляксандра Паўлавіча Бокуця, Піліпа Парфіравіча Грабарэнкі.

- Мы кожны год удзельнічаем у патрыятычных акцыях, ходзім на Парад Перамогі, але ў Буйнічы на «Зван смутку» прыехалі ўпершыню, - удакладняе Кацярына. - Партрэты герояў панясуць навучэнцы каледжа, у якім я працую педагогам-арганізатарам. Але наша сям'я - таксама частка агульнай гісторыі - гісторыі подзвігу. Мужчыны з роду Дзергачовых і роду Кузьміцкіх таксама пралівалі кроў на франтах Вялікай Айчыннай. З Кузьміцкіх шасцёра дадому не вярнуліся, у тым ліку маці маці. Мая бабуля ўсё жыццё захоўвала дакумент, у якім значыцца, што яе муж прапаў без вестак. Колькі жыву - мару знайсці месца, дзе дзядуля склаў галаву.

Дванаццацігадовая Дар'я аб гераічным мінулым сваіх продкаў ведае ад бацькоў:

— Мама і тата мне расказвалі пра вайну. Тата сёння не з намі, бо ў камандзіроўцы. А я нават спаць не клалася, дык хацела пабываць на мітынгу.

Сям'я Шусцік з Магілёва — на «Звоне смутку» ў поўным складзе: Анастасія, Кірыл і двое дзяцей: адзінаццацігадовая Паліна і дзевяцігадовы Дзіма.

— Мы тут, каб ушанаваць памяць тых, хто застаўся на франтах Вялікай Айчыннай, каб нашыя дзеці памяталі пра вайну, памяталі, якім коштам дасталася нам Перамога, — падкрэслівае Анастасія. — Мы хочам, каб сувязь пакаленняў не перарывалася, каб сын і дачка, калі вырастуць, расказвалі пра подзвігі свайго народа ўжо сваім дзецям.

26-гадовая Анастасія Краўцова з Магілёва прыехала на «Звон смутку» з дзевяцігадовым братам Цімафеем.

- Я ведаю, што ў гэты дзень пачалася вайна, ведаю, што яна прынесла вельмі шмат болю і гора нашаму народу. Мой прапрадзед таксама абараняў краіну са зброяй у руках. І я тут, каб пакланіцца памяці тых, хто ваяваў, каб мы жылі пад мірным небам, маглі спакойна вучыцца, працаваць.

Па традыцыі прадстаўнікі выканаўчай улады, прадпрыемстваў і арганізацый, актыў БРСМ, навучэнцы і студэнты ў рамках патрыятычнай акцыі «Звон скорби» ўсклалі кветкі і вянкі да капліцы на Буйніцкім полі, ушанавалі памяць загінуўшых у гады Вялікай Айчыннай хвілінай маўчання.

 СБ