Чатыры пакаленні сям'і Васільевых - Заблоцкіх прысвяцілі жыццё педагогіцы

 

Магілёўская вобласць - самая шматлікая ў краіне па колькасці педагагічных дынастый. Іх тут 112 - гэта 819 настаўнікаў. Агульны стаж іх працы - больш за 21 тысячу гадоў! Аб феномене прафесійнай спадчыннасці пагаварылі з патомнымі настаўнікамі з сям'і Васільевых - Заблоцкіх.

 

У Кадзінскай сярэдняй школе Магілёўскага раёна Алена Заблоцкая працуе без малога 30 гадоў. Настаўнік вышэйшай катэгорыі, выдатнік адукацыі. Свой прадмет - працоўнае навучанне - другарадным не лічыць. Перакананая, што ён нароўні з іншымі школьнымі дысцыплінамі закліканы раскрыць патэнцыял дзіцяці.

 

Пяцікласніцы, якіх мы заспелі за вырабам кацянят-ігальніц, дружна пацвярджаюць: «Працы — самы цікавы ўрок!» Пакуль дзяўчынкі ўручную робяць першыя шыўкі, дзяўчаты старэйшыя майструюць на швейных машынках сурвэткі, прыхваткі і эксклюзіўныя ўборы.

Торба-шопер, практычная і экалагічная альтэрнатыва поліэтыленавым пакетам, ёсць у кожнай. На экаторбах, як іх называюць вучаніцы, надпісы: "Сям'я", "Беларусь", аплікацыі - сямейнае дрэва, віды спорту.

 

Ствараючы карысныя рэчы, у школе папулярызуюць не толькі працу, але і беларускую культуру, мову, традыцыйныя сямейныя каштоўнасці, здаровы лад жыцця. Каб натхніць дзяўчынак, Алена Эдуардаўна мадэлюе сітуацыю поспеху: шчодрая на пахвалу, цярплівая да памылак.

 

Гэта працуе – дзяўчаты ўжо прадаюць праз інтэрнэт аўтарскія мітэнкі, балеро.

А настаўнік заўсёды ў трэндзе:

 

 

 

Шыць, вышываць крыжыкам і роўняддзю Заблоцкую вучылі мама і цётка, таксама педагогі.

 

Мама - Таццяна Васільева - 40 гадоў выкладала матэматыку. І хаця ўжо 10 гадоў на пенсіі, кабінет № 318 у гімназіі № 1 Магілёва так і клічуць - Васільеўскі. У прафесіі яна да гэтага часу: займаецца рэпетытарствам з дзецьмі тых, каго калісьці вучыла.

— Я пра квадратныя ўраўненні і катангенсы яшчэ не нарадзіўшыся чула — мама мяне пад сэрцам насіла, будучы студэнткай педінстытута, — з усмешкай расказвае Алена Эдуардаўна. - У дзіцячым садкоўскім узросце сядзела ў класе на яе ўроках, а пасля глядзела, як яна правярала сшыткі, пісала канспекты. Я ўжо тады ведала, што буду настаўнікам.

 

Пачатак педагагічнай дынастыі паклаў у 1936 годзе дзед Заблоцкай - Фёдар Васільеў. Настаўнік гісторыі і літаратуры, ён пісаў казкі на расейскай і беларускай мовах. Любіў дзяцей. Сваіх у яго было чацвёра, і трое пайшлі па яго слядах.

 

- Адна дачка выкладала гісторыю, іншая - беларускі, сын - тэорыю дзяржавы і правы. Толькі мой бацька не пайшоў у пэдагогіку. Але менавіта наша сям'я працягнула дынастыю, калі ён ажаніўся на маёй маме, - удакладняе Алена Эдуардаўна.

 

Дарэчы, яна з будучым мужам - Андрэем Заблоцкім - пазнаёмілася на ганку Магілёўскага педінстытута. Іх першым месцам працы стала Кадзінская школа: ён выкладаў АБЖ, дырэктарстваваў, цяпер узначальвае галоўнае ўпраўленне па адукацыі аблвыканкама. Але ў вялікі горад сям'я не пераехала, сельскай школе Алена Эдуардаўна не змяніла.

 

 

Адна з пераваг педагагічных дынастый - іх прадстаўнікі псіхалагічна гатовы да працы ў школе. Бо бывае, прыходзяць маладыя спецыялісты і разумеюць: памыліліся з выбарам ВНУ. Каб дзеці маглі паспрабаваць сябе ў ролі настаўніка, у Кадзіна праводзяць дні самакіравання.

 

16‑гадовая Валерыя Прахарэнка прымярала на сябе ролю працоўныя, завуча:

 

 

- Дзецям важна разумець, што ім давяраюць. Сама, будучы школьніцай, замяняла настаўніцу, калі тая сыходзіла на бальнічны. Гэта паўплывала на выбар прафесіі, - падкрэслівае мама Заблоцкай Таццяна Васільева. - Поспехі вучняў натхняюць. І – зваротная сувязь, калі выпускнікі тэлефануюць, наведваюць.

Вучні Заблоцкай перамагаюць у абласных і рэспубліканскіх алімпіядах. Па словах дырэктара Кадзінскай школы Надзеі Арцёменка, уменне знайсці падыход да кожнага дзіцяці - унікальная асаблівасць іх працаўніка.

 

- Працоўнікаў не хапае, у школах працуюць людзі пенсійнага і перадпенсійнага ўзросту, некаторыя не маюць педадукацыі, - звяртае ўвагу Заблоцкая. - Радая, што мае вучаніцы выбіраюць гэтую спецыяльнасць: Лізавета Ганчарова вучыцца ў Мазырскім педінстытуце імя Шамякіна. Алімпіядніца, паступіла без іспытаў. Валерыя Прахарэнка плануе пайсці ў Баранавіцкі дзяржуніверсітэт. Сёння шмат прывілеяў, бонусаў, каб заматываваць дзяцей на педагагічную працу.

 

А станавіцца настаўнікамі павінны лепшыя, бо адукацыя - падмурак усяго. Памятаю, наш выкладчык па эканоміцы ВНУ сказаў: «Пасля запуску ў космас першага савецкага спадарожніка амерыканцы перагледзелі сваю сістэму адукацыі». А нашай рэвалюцыі не патрэбны: абапіраючыся на лепшыя традыцыі і навацыі, яна, калі і мае патрэбу, то толькі ў некаторай шліфоўцы. Напрыклад, каб справаздачнасць не станавілася для настаўніка перашкодай, інакш за паперамі дзяцей не разгледзіш.

 

Агульны стаж іх педагагічнай дынастыі - каля 300 гадоў. Настаўніцкую эстафету падхапіла нявестка Заблоцкіх Вераніка - жонка старэйшага сына Дзмітрыя. Настаўнік пачатковых класаў, яна нядаўна перакваліфікавалася ў працаўніка - па прыкладзе свякрухі.

 

Павышаць кваліфікацыю плануе і Алена Эдуардаўна: "Настаўнік незалежна ад стажу павінен развівацца, а я хачу быць цікавай і карыснай дзецям".

 

Кажуць, людзі якія дапамагаюць прафесій - педагогі, медыкі - больш за іншых схільныя прафесійнаму выгаранню. Па Заблоцкай не скажаш — фантануе ідэямі. З дзецьмі майструе якія развіваюць гульні, бязвыплатна перадае дзіцячым садкам. Плануе напісаць метадычны дапаможнік для працаўнікоў. Такая адданасць прафесіі заслугоўвае захаплення.

 

Аб педагагічных дынастыях краіны выдадзена кніга "Імя табе - настаўнік", якая, на думку старшыні Беларускага прафсаюза работнікаў адукацыі і навукі Таццяны Якубовіч, стане неацэнным укладам у папулярызацыю прафесіі. У Магілёўскай вобласці ёсць і свой зборнік аб настаўніках - «Прызванне, якое стала лёсам», адна з яго кіраўнікоў прысвечана Васільевым - Заблоцкім.