«На адной хвалі»: удзельнікі злёту «Белай Русі», прысвечанага Дню народнага адзінства, падзяліліся ўражаннямі

Намётавыя лагеры, выставы пад адкрытым небам, паветраныя шары з лагатыпам ГА «Белай Русі», маладыя людзі ў батніках з эмблемамі «За Беларусь!» і «Любімую не аддадзім!», песні ваенных гадоў ля вогнішча, спартыўныя спаборніцтвы і пазітыўны настрой... На злёт актыву Магілёўскай абласной арганізацыі РГА «Белая Русь», прысвечаны Дню народнага адзінства і Году гістарычнай памяці, у лес, на базу спартыўна-аздараўленчага лагера «Рудзея» з’ехаліся жыхары розных раёнаў Магілёўскай вобласці.

– Сёлета абласны злёт найбуйнейшай у краіне грамадскай арганізацыі «Белая Русь» сумяшчае 2 фарматы: спорт і дыялогавую пляцоўку, на якой эксперты падзеляцца сваім бачаннем значнасці Дня народнага адзінства для сучаснай Беларусі, перспектывамі, якія чакаюць наша грамадства, – удакладняе рэктар Магілёўскага дзяржаўнага ўніверсітэта імя Аркадзя Куляшова Дзяніс Дук.

Дзяніс Уладзіміравіч на злёт прыбыў з сям’ёй: жонкай Наталляй і сынам Яраславам. А ў жонкі, дарэчы, сёння дзень нараджэння. Такое вось яднанне на прыкладзе канкрэтнай сям’і. А з яднання ў сям’і, як гаворыцца, пачынаецца яднанне ў краіне.

– Калі даведалася, што ў «Рудзеі» адбудзецца такое мерапрыемства, адразу вырашыла: менавіта там і хачу адзначыць свае імяніны, – усміхаецца Наталля Уладзіміраўна. – Мы вядзём актыўны лад жыцця, выязджаем на прыроду з намётамі, галасуем за здаровы лад жыцця, любім жывыя зносіны і родную Беларусь.

Сыну Наталлі Уладзіміраўны і Дзяніса Уладзіміравіча Яраславу 14 гадоў. У «Рудзеі» ён адчувае сябе камфортна: «Наперадзе мноства спартыўных мерапрыемстваў, а я са спортам сябрую даўно – захапляюся стральбой з лука».

Стральба з лука на злёце не прадугледжана, затое арганізатары падрыхтавалі дартс. Моладзі шмат, так што Яраславу будзе з кім паспаборнічаць у трапнасці.

А канкурэнцыя абяцае быць сур’ёзнай. Каманда з Касцюковічаў нацэлена на перамогу.

– Нам трэба будзе перанесці пацярпелага, пераадолець «паралелькі», як мы іх называем, на сваім, турыстычным слэнгу – гэта пераход праз балоты, прайсці па канаце-маятніку, – з натхненнем пералічвае старшы інспектар сектара спорту і турызму Касцюковіцкага райвыканкама Таццяна Татарнікава. Таццяне 30, у турзлётах яна ўдзельнічае не ўпершыню, таму і дух перад спаборніцтвамі ў яе баявы. Адзінае, аб чым шкадуе, што давялося пакінуць дома сыночка: «Цімафею ўсяго 3 гады, малы яшчэ, каб жыць у намёце. Як падрасце, абавязкова буду браць яго з сабой. Што такое патрыятызм, дзеці ўсведамляюць менавіта на такіх мерапрыемствах, дзе пра вайну гавораць здымкі з сямейных альбомаў, дзе ёсць тэматычныя песні ля вогнішча, дзе, каб перамагчы ў спартыўным або кухарскім конкурсе, трэба быць адзінай, згуртаванай камандай. Паколькі дакладна так адбываецца і ў жыцці».

Для ўдзелу ў «Бітве шэфаў» кожны раён падрыхтаваў некалькі асаблівых страў. У кагосьці гэта – яечня «па-ваеннаму» з чорнымі сухарамі, у кагосьці – шашлык, у каманды з Касцюковічаў – пень. «Яго мы робім са свіных рабрынак, а начыннем будуць грыбы», – па сакрэце расказалі ўдзельнікі злёту.

У намётавым лагеры, які ўладкавала каманда са Слаўгарадскага раёна, шмат ваеннай атрыбутыкі: каскі, пілоткі, кацялкі, пляшкі, грамафон, гармонік. А яшчэ – ордэны і фотаздымкі землякоў, якія змагаліся на франтах Вялікай Айчыннай.

– Працу па зборы звестак пра тых, хто ваяваў, мы вядзём ужо больш за 30 гадоў. Просім землякоў дасылаць нам свае сямейныя гісторыі, – расказвае бібліёграф Слаўгарадскай Цэнтральнай бібліятэкі Таццяна Скальзаева. – Адгукнуліся многія. Тут, на злёце, больш за 70 здымкаў, і гэта толькі малая частка з таго, што намі сабрана. Выдатна, што памяць жывая, што людзі не забываюць пра Вялікую Айчынную, што праз столькі гадоў шукаюць звесткі пра родных, на якіх так і не атрымалі пахаванку. Мы стараемся дапамагчы – працуем сумесна з краязнаўцамі, гісторыкамі, архівістамі.

На стэндзе «Памяць і боль беларускай зямлі» – некалькі фота: прадзед, родны і стрыечныя дзядулі Таццяны. Яны ўсе былі ў партызанах, вызвалялі Беларусь. Хто вярнуўся з фронту, хто загінуў у самым пачатку вайны ў 1941‑м…

– Я мала ведаю пра продкаў, якія набліжалі перамогу, і хачу ліквідаваць гэты прабел. Таму заняўся вывучэннем гісторыі, пошукамі звестак пра іх. Захапіўся так, што на пару з сябрам нядаўна вырашыў адкрыць уласны сайт, прысвечаны землякам, якія многае зрабілі для малой радзімы, і якіх ужо няма з намі, – кажа 27-гадовы слаўгарадчанін Арцём Фанарыкаў, які працуе аператарам вытворчай лініі ў філіяле ААТ «Чырвоны харчавік». – Мы яшчэ не раскруціліся, а ўжо атрымалі дзясятак лістоў, у якім жыхары нашага раёна расказваюць пра сваіх бабуль-дзядуль, пра прадзедаў, іх жыццё, дасягненні. Кожная гісторыя па-свойму кранальная, душэўная. І гэта натхняе нас на тое, каб працягваць далей.

Кожны аповяд хлопцы забяспечваюць QR-кодам. А ў будучыні плануюць збіраць інфармацыю не толькі аб земляках, але і аб воінскіх пахаваннях, брацкіх магілах, размешчаных на тэрыторыі раёна.

– Сённяшні злёт яшчэ раз даказвае: у Беларусі жывуць людзі, якія дрыгатліва ставяцца да мінулага і з упэўненасцю глядзяць у заўтрашні дзень, – дзеліцца меркаваннем лідар каманды, якая выступае ад Ленінскага раёна Магілёва і РУП «Магілёўскае аддзяленне Беларускай чыгункі» Крысціна Халімоненка. – Я стараюся не прапускаць ніводнае значнае патрыятычнае мерапрыемства, з першага дня ўдзельнічала ў аўтапрабегах «За адзіную Беларусь», таму што яны – брэнд грамадзянскага адзінства, магчымасць выказаць сваё меркаванне, сваю пазіцыю, здабыць аднадумцаў і згуртавацца для абароны нашай цэласнасці, нашай любімай краіны.

СБ