Штогод у Магілёве на Вахту Памяці ля Вечнага агню заступаюць 650 школьнікаў

У Магілёве 29 кастрычніка адзначаецца 40-годдзе Ганаровага Паста Памяці загінуўшых за Айчыну. У абласным цэнтры ён носіць імя ветэрана Вялікай Айчыннай вайны Івана Аляксандравіча Ціханава.

Як расказала дырэктар шматпрофільнага цэнтра па рабоце з дзецьмі і моладдзю «Юнацтва» горада Магілёва Вольга Прыгодзіч, лепшыя школьнікі горада кожны тыдзень нясуць Вахту Памяці на плошчы Славы ля Вечнага агню. Магілёў - адзіны горад у нашай краіне, дзе Вахта Памяці ні разу не перарывалася з дня адкрыцця. І сёння сюды прыехалі хлопцы з Мінска, Гомеля, Віцебска, Бабруйска, далучыліся таксама ваенныя, навучэнцы пракурорскіх, ваенна-патрыятычных класаў і клубаў.

«Штогод у Магілёве Вахту Памяці нясуць 650 хлопчыкаў і дзяўчынак, кожны тыдзень - па 15 чалавек. Гэта лепшыя школьнікі, якія заслужылі гэты гонар сваёй добрай вучобай, паводзінамі, - адзначыла яна. - Нясенне Вахты Памяці, я лічу, важна і трэба. Менавіта тут захоўваецца памяць, тут выхоўваецца сапраўдны грамадзянін і патрыёт сваёй краіны. Той, хто пастаіць ля Вечнага агню, ужо ніколі не зможа гэтага забыцца. Гэты агонь нібыта трапляе проста ў сэрца. І за 40-гадовы перыяд існавання Паста Памяці мы бачым, што гэты агонь потым усё жыццё гарыць у сэрцах людзей. Я ўпэўнена ў тым, што для сучасных дзяцей Вахта Памяці не страціла сваёй актуальнасці. Яны зараз у такім узросце, калі закладваецца падмурак, які мы нясем потым па жыцці. Той агонь, што загарэўся ў іх, застанецца назаўжды. У кожнай душы дзіцяці нешта пераварочваецца, калі яны пастаяць ля Вечнага агню. Яны потым пішуць вершы, расказваюць пра гэта».

Для рабят, якія нясуць Вахту Памяці ў Магілёве, стварылі ўсе неабходныя ўмовы: добра абсталяваныя памяшканні, харчаванне. «У іх праходзяць заняткі не толькі па страявой падрыхтоўцы. Мы запрашаем на сустрэчы з хлопцамі ветэранаў Вялікай Айчыннай вайны, войны ў Аўганістане, малалетніх вязняў фашысцкіх канцэнтрацыйных лагераў. Да нас часта прыязджаюць дэпутаты Палаты прадстаўнікоў. Праца праводзіцца вялікая», - адзначыла Вольга Прыгодзіч.

Сёння ў Магілёў прыехала каля 500 гасцей. Сярод іх - дырэктар сярэдняй школы №21 горада Гомеля Інэса Карпіна. Для яе сённяшні дзень асаблівы ва ўсіх сэнсах. «Сёння дзень камсамола, мой дзень нараджэння і 40-годдзя Ганаровага паста памяці загінуўшых за Айчыну. Цяпер я жыву ў Гомелі, але ў 1985 годзе я несла Вахту Памяці тут, у Магілёве каля Вечнага агню. Тады мне запомнілася велізарнае памяшканне, дзе вісела шматліка-шмат формы і ты выбіраў яе сабе па памеры. Наша школа заступала ў лютым. Бацькі тады хваляваліся, каб мы не змерзлі, - дзеліцца яна. - Быў такі гонар тады. Я вучылася ў фізіка-матэматычным класе, мы былі выдатнікамі, шмат медалістаў. Палова з нашых хлапчукоў, хто нёс з намі Вахту Памяці, потым сталі вайскоўцамі ў розных родах войскаў. Мы ўсе сталі дарослымі людзьмі розных прафесій. Тады мы вельмі ганараліся тым, што мы найлепшыя, што менавіта нам даверылі гонар берагчы памяць тых, хто загінуў у гады Вялікай Айчыннай вайны. А калі прыходзілі на нас глядзець ветэраны, мне здаецца, у нас яшчэ больш выпростваліся спіны, мы яшчэ больш адчувалі значнасць гэтай падзеі. І зараз у хлопцаў засталося гэтае разуменне. Мая пляменніца - камандзір нашай Вахты Памяці. Так вось сімвалічна ўсё склалася».

Вахту Памяці сёння нёс навучэнец Сяргей Драздоў з сярэдняй школы №39 Магілёва. «Вахту Памяці я нясу ўжо тры гады. Мяне разгледзелі як годнага чалавека, сапраўднага патрыёта сваёй краіны. Стоячы на ​​Ганаровым Пасту, мы аддаём даніну памяці ўсім, хто загінуў у гады Вялікай Айчыннай вайны. Для нас, моладзі, Вахта Памяці не страціла сваёй значнасці. Мы памятаем сваіх прадзедаў, якія ваявалі, родных, што забрала тая страшная вайна. І кожны з нас тут аддае даніну памяці ім, так мы захоўваем свае сямейныя гісторыі, гісторыю нашай дзяржавы, - разважае школьнік. - Я ганаруся тым, што нясу Вахту Памяці. На мяне глядзяць мае бацькі, сваякі і сябры і таксама ганарацца».

Прыехала ў Магілёў Анастасія Еўтушык з сярэдняй школы №131 горада Мінска. «Я пачала ў гэтым удзельнічаць з 9 класа, гэта быў 2022-2023 навучальны год. Першая мая вахта была ў лістападзе. Тады мы неслі яе зводным мемарыяльным атрадам, які збіраўся з некалькіх школ. Там ужо былі дзяўчынкі, якія таксама стаялі на пасту. Яны нам тады ўсё падрабязна расказалі, - адзначыла школьніца. - Мы - гэта наша мінулае. Сваю гісторыю трэба ведаць, яе трэба памятаць і шанаваць. Мае продкі таксама пацярпелі ў гады Вялікай Айчыннай вайны, многія загінулі. І Вахта Памяці - мая магчымасць сказаць ім дзякуй, выказаць падзяку за наша сучаснасць усім тым, хто не перажыў тых страшных падзей».

Для гасцей, што сабраліся ў Магілёве, арганізатары падрыхтавалі насычаную праграму. Гэтае ўскладанне кветак і вянкоў да мемарыяла на плошчы Славы, тэматычная дыялогавая пляцоўка, знаёмства з гісторыяй горада і наведванне памятных мясцін.

БЕЛТА