Стыпендыятка Прэзідэнцкага фонду з Магілёва: гэта каштоўная форма падтрымкі адоранай моладзі

Стыпендыя Прэзідэнцкага фонду - гэта каштоўная форма падтрымкі адоранай моладзі. Такое меркаванне выказала магістрантка Магілёўскага дзяржаўнага ўніверсітэта імя А.А.Куляшова Ангеліна Зелянкевіч.

Магістрантка спецыяльнасці «тэорыя і методыка навучання і выхавання (музычнае мастацтва)» - адна з тых, каму савет фонду прызначыў стыпендыю Прэзідэнта Беларусі за асаблівыя поспехі ў вучобе, навукова-даследчай і творчай дзейнасці. Ангеліна Зелянкевіч скончыла Магілёўскую школу №8, затым Магілёўскі дзяржаўны музычны каледж імя Рымскага-Корсакава (цяпер гэта Магілёўскі дзяржаўны каледж мастацтваў) з чырвоным дыпломам. «У мяне быў бал атэстата 9.3. Потым я паступіла ў Магілёўскі дзяржаўны ўніверсітэт імя Куляшова на факультэт пачатковай музычнай адукацыі. Я з дзяцінства займалася музыкай, хадзіла ў музычную школу, мне гэта вельмі падабалася. Недзе ў класе восьмым вырашыла паступаць у каледж, хацелася паспрабаваць звязаць сваю прафесію з музыкай. Так і стала развівацца ў гэтым напрамку», - распавяла яна.

Цяпер дзяўчына працуе канцэртмайстрам, выкладае музыку. «Пасля каледжа атрымала спецыяльнасць «настаўнік па класе «фартэпіяна». ВНУ скончыла па спецыяльнасці «музычнае мастацтва, рытміка і харэаграфія», пасля чаго стала педагогам-музыкам і пайшла ў магістратуру, дзе вывучаю тэорыю і методыку навучання і выхавання (музычнае мастацтва). У студэнцкія гады ўдзельнічала ва ўніверсітэцкіх конкурсах разам з харавымі калектывамі. Мы ездзілі па Беларусі з канцэртамі, займалі месцы ў конкурсах, іграла сольна. Таксама я ўдзельнічала ў міжнародных навуковых студэнцкіх канферэнцыях, пісала артыкулы. Цяпер, дарэчы, працягваю гэтым займацца», - падзялілася Ангеліна Зелянкевіч.

Атрымала Прэзідэнцкую стыпендыю дзяўчына не першы раз. «Сваімі вялікімі дасягненнямі і перамогамі я лічу залічэнне ў спецыяльны фонд Прэзідэнта па падтрымцы таленавітай моладзі (туды я была залічана на трэцім курсе), чырвоны дыплом ВНУ, дыплом лаўрэата 2 ступені на конкурсах ва ўніверсітэце. Яшчэ сярод значных падзей было тое, што я патрапіла ў Мінск на баль выпускнікоў, для мяне гэта быў вялікі гонар - прадстаўляць універсітэт. Калі чарговы раз атрымліваеш такую высокую ўзнагароду - вельмі прыемна. Упершыню, памятаю, адчувала бязмежны гонар. Гэта добрая ўзнагарода чалавеку за ўпартасць, за старанне, што насамрэч заслугоўвае павагі. Гэта стаялая форма падтрымкі адоранай моладзі. У нейкай ступені гэта натхняе, але з іншага боку пачынаеш востра адчуваць адказнасць - разумееш, што на цябе разлічваюць. І імкнешся падтрымліваць належны ўзровень вучобы і працы», - адзначыла стыпендыятка.

БЕЛТА