RU BY EN 中文
Twitter Instagram

Тры дні без бальнічнага, самаізаляцыя для работнікаў – Мінпрацы патлумачыла новаўвядзенні ва ўказе № 143

Праца прадпрыемстваў ва ўмовах распаўсюджвання каронавіруснай інфекцыі пазначыла неабходнасць зрабіць заканадаўства аб працы больш гнуткім, каб аператыўна прымаць меры для захавання здароўя работнікаў і дастатковага штату для вытворчага працэсу. Адпаведныя дапаўненні, унесеныя ў пункт 14 указа Прэзідэнта ад 24 красавіка 2020 года № 143 «Аб падтрымцы эканомікі», журналістам пракаментавала начальнік галоўнага юрыдычнага ўпраўлення Міністэрства працы і сацыяльнай абароны Валянціна Маслоўская.

8 студзеня 2021 года ўступіў у сілу ўказ № 512 «Аб змяненні ўказа Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь», якім унесены дапаўненні ў пункт 14 указа № 143 «Аб падтрымцы эканомікі», які рэгулюе працоўныя адносіны. «Гэта сацыяльна-эканамічныя меры падтрымкі работнікаў і арганізацый у перыяд неспрыяльнай эпідэміялагічнай сітуацыі. У прыватнасці, для перашкоды распаўсюджванню каранавіруснай інфекцыі і забеспячэння бесперапыннай дзейнасці арганізацыі ў наймальніка ёсць права ствараць так званы падменны працоўны рэзерв. Наймальнік зможа ініцыяваць са згоды работніка адпачынак для знаходжання яго на самаізаляцыі. Працягласць адпачынку не абмежавана, але наймальнік вызначае месца, дзе будзе знаходзіцца працаўнік. Гэта можа быць санаторый, гатэль, пансіянат. Важна, што на гэты перыяд работніку будзе захоўвацца зарплата, не ніжэйшая за тарыфную стаўку (тарыфны аклад). Калектыўнай дамовай можа быць павялічаны памер захоўваемага заробку», – расказала Валянціна Маслоўская.

Такія меры могуць быць запатрабаваны рознымі наймальнікамі, але асабліва яны актуальныя для арганізацый з бесперапынным вытворчым працэсам. Валянціна Маслоўская падкрэсліла, што гэты механізм самаізаляцыі тычыцца здаровых работнікаў, каб перашкаджаць распаўсюджванню інфекцыі.

Іншае новаўвядзенне тычыцца работнікаў, якія ўжо хварэюць. Гэта права наймальніка – вызваляць чалавека ад працы на тэрмін да трох каляндарных дзён сумарна па стане здароўя без афармлення бальнічнага ліста.

«Перш за ўсё гэта трэба, каб паменшыць нагрузку на ўстановы аховы здароўя. У гэтым выпадку не прадугледжваецца захаванне зарплаты. Але мы прапануем наймальніку рэгуляваць механізм такога вызвалення лакальным прававым актам. Пры гэтым указ прадугледжвае захаванне зарплаты праз калектыўную дамову, лакальны прававы акт арганізацыі (за выключэннем бюджэтных арганізацый і прыраўнаваных да іх», – дадала Валянціна Маслоўская. Мінпрацы мяркуе, што гэта норма будзе запатрабаваная работнікамі, якія разумеюць, што хваравіты стан, хутчэй за ўсё, не запатрабуе доўгага лячэння, і знойдуць падтрымку ў свайго наймальніка.

Указам прадугледжана і такая мера, як права наймальніка аб’яўляць прастой, выкліканы неспрыяльным уздзеяннем эпідэміялагічнай сітуацыі на дзейнасць арганізацыі, без абмежавання агульнай працягласці падчас каляндарнага года (абмежаванне ў 6 месяцаў знята).

«У перыяд прастою работніку захоўваецца заробак, не ніжэйшы за дзве трэці тарыфнай стаўкі (акладу)», – дадала прадстаўнік Мінпрацы і сацабароны. Прытым калі сумарна прастой доўжыцца больш за паўгода, гэта ўважлівая прычына для работніка, які аказаўся без працы, каб запатрабаваць датэрміновага скасавання тэрміновага працоўнага дагавора (кантракту) у перыяд прастою.

Яшчэ адно змяненне: наймальнікам дадзена права без абмежаванняў – уключаць у працоўны год работніка, за які прадастаўляецца працоўны адпачынак, адпачынкі без захавання зарплаты, якія прадстаўляюцца па ініцыятыве наймальніка (артыкул 191 ПК). Гэта стала даволі частай практыкай сярод наймальнікаў ва ўмовах COVID-19. Раней такія неаплатныя адпачынкі ўключаліся ў працоўны год, калі іх працягласць не перавышала 14 каляндарных дзён. Цяпер абмежаванне знята. Наймальнікам рэкамендуецца ўрэгуляваць гэтае пытанне ў лакальным прававым акце арганізацыі.

Важная навацыя тычыцца работнікаў стацыянарных устаноў сацыяльнага абслугоўвання, якія на перыяд пандэміі, каб інфекцыя не распаўсюджвалася сярод жыхароў, былі ў рэжыме поўнай ізаляцыі, таму што працавалі вахтавым метадам. «Стваралася сітуацыя, калі работнікі маглі выпрацаваць норму патрэбнага часу і не было магчымасці замяніць таго, хто захварэў. Таму для санітарак, нянь стацыянарных устаноў сацыяльнага абслугоўвання прадугледжана звыш нормы ўсталяванай працягласці працоўнага часу дадаткова 900 гадзін у год, без абмежавання звышурочнай працы. Гэта магчымасць замяніць адсутнага работніка (калі ён, напрыклад, хварэе), а таксама запоўніць вакансію, калі такая з’явілася ў штатным раскладзе», – склала Валянціна Маслоўская.

БЕЛТА

Пры выкарыстанні матэрыялаў актыўная гіперспасылка на mogilev-region.gov.by абавязковая