Татава дачка
З экіпажам Мельнікавых знаёмімся паблізу вёскі Брылі Магілёўскага раёна. Тут бацька і дачка ўбіраюць яравы ячмень. Культура пераборлівая, патрэбны ўменне і спрыт. Тэхніка робіць некалькі колаў і спыняецца, каб адгрузіць зерне. Ёсць крыху вольнага часу, можам пагутарыць.
Старэйшы камбайнер Васіль Мельнікаў у гаспадарцы чацвёрты год, а стаж у сельгасгаліне - больш за 30 гадоў. У 26-гадовай дачкі Вікторыі цяперашняя гарачая пара першая.
- Як пагадзілася на такую «авантуру»? - цікаўлюся ў дзяўчыны.
- Для мяне гэта змена абстаноўкі. Падыходзіць да канца дэкрэтны водпуск, малодшанькай Тані тры годзікі, старэйшай Злаце шэсць. Дзяўчат да бабулі, а сама на жніво з татам.
Віка прызнаецца, што захацела выпрабаваць сябе ў полі, ды і заробак лішнім не будзе. Васіль даверыў дачкі адказную ролю. Яна дзяўчынка вясковая - да працы прывучана.
Змена ў экіпажа пачынаецца ў шэсць раніцы. Васіль жыве ў Кадзіна, Вікторыя - у Магілёве. Бацька ў 06:30 заняты камбайнам: пачысціць, памазаць, усё яшчэ раз перагледзець. Затым падключаецца памагатая.
- Пад'ём у мяне таксама ў шэсць гадзін. Мужа праводжу, а потым сама збіраюся. Макіяжы ў полі моцна наводзіць не трэба, але выглядаць добра любая дзяўчына абавязаная, - упэўнена Віка.
Паляванні працаваць памочніку камбайнера не займаць. Не супраць, кажа, і да ночы быць у полі. Віка прыбірала азімы рапс, яравы ячмень, пшаніцу:
- Наш дзень выглядае так: выхад у поле, уборка, у раёне 11 гадзін кароткі перапынак на абед. Кормяць выдатна, ад вячэраў часам адмаўляемся. І справа не ў постаці - так працуецца лягчэй.
Пасля заканчэння жніва Вікторыя скончыць вахту ў полі, а бацька прыступіць да ўборкі гародніны - сталовых буракоў, бульбы.
Адказны за якасць уборкі ў гаспадарцы Анатоль Зайцаў пацвярджае - тандэм Мельнікавых спраўляецца выдатна:
- Добра, калі ў камандзе ёсць сямейныя экіпажы. Яны адно аднаго разумеюць з паўслова. І астатнія хлопцы малайцы. Сапраўдныя прафесіяналы! Сам не адзін сезон працаваў у полі, разумею, наколькі гэта цяжка і адказна.
У асабістым заліку сямейнага экіпажа пад тысячу тон збожжа. Васіль упэўнены:
– Падсыплю да агульнага караваю яшчэ. Чаго ж не дадаць, калі надвор'е будзе! А тэхніка падвесці не павінна - я яе халю і песчу. Не паверыце, але раніцай перад выхадам у поле не толькі дасканала ўсё праверу - яшчэ і пагладжу. Гэта ж мая карміцелька!
СБ
