Валанцёрка руху «Добрае Сэрца» Ягор Качанаў распавёў, дзе чэрпае сілы і час на дабрачыннасць.

Я валанцёр, а гэта значыць...

Як выгадаваць у сабе альтруізм? Дзе чэрпаюць час і сілы на дабрачыннасць? Якія якасці і скілы змаглі прапампаваць дзякуючы свайму занятку? Пра гэта расказаў другакурснік факультэта матэматыкі і прыродазнаўства Магілёўскага дзяржаўнага ўніверсітэта імя А. А. Куляшова Ягор Качанаў.

Каштоўнасць сапраўднага сяброўства

Ягор Качанаў у валанцёры запісаўся, як толькі паступіў у ВНУ:

- Яшчэ ў школе заўважыў, што мне падабаецца дапамагаць іншым людзям. Але толькі ва ўніверы з'явілася пляцоўка, дзе на сталай аснове можна займацца дабрачыннасцю. Рабяты са студсавета падказалі, што ёсць такая магчымасць. Наш атрад называецца «Рука дапамогі». На ягоным рахунку ўжо нямала праектаў. Так, каб звярнуць увагу моладзі да праблем навакольнага асяроддзя, правялі інфармацыйна-асветніцкую акцыю: падрыхтавалі, а потым распаўсюдзілі флаеры, запісалі відэаролік, арганізавалі інтэрактыў. Наведваемся ў госці да ветэранаў педагагічнай працы: дапамагаем прыбрацца дома, набыць прадукты і проста маем зносіны, каб палепшыць іх будні. Дапамагаем бяздомным жывёлам: збіраем кормы, прыбіраны ў вальерах, выгульваем сабак. Прызнаюся, даведаўшыся гісторыі выратавання некаторых хвосцікаў, з'яжджаў з цяжкім сэрцам - так шкада іх было.

Займаючыся валанцёрствам, Ягор спазнаў каштоўнасць сапраўднага сяброўства. Ён успамінае, як аднойчы з хлопцамі свайго факультэта вырашылі павіншаваць выхаванцаў дзіцячага дома, аднак на этапе падрыхтоўкі зразумелі, што не спраўляюцца:

- Тады да нас на дапамогу прыйшлі студэнты з іншага факультэта: сабралі грошы і паўдзельнічалі ва ўяўленні.

Ягор сціпла дадае, што ўзнагароду «За асабісты ўклад» лічыць перамогай усёй каманды, і кожны з рабят варты таго, каб заняць гэтае месца.

СБ