23 гады назад, 26 верасня 2000 гады, «СБ» распавяла аб тым, як мінулі «Дажынкі» у Шклове

У 1996 годзе ў нашай сінявокай рэспубліцы з'явілася новае свята - Рэспубліканскі фестываль-кірмаш працаўнікоў вёскі «Дажынкі». Гістарычны старт даў Столін, куды прыехаў Прэзідэнт Беларусі.

Віншуючы герояў жніва з працоўнай перамогай, Аляксандр Лукашэнка адзначыў, што на зямлі няма такой нялёгкай і ў той жа час ганаровай справы, як праца хлебароба: «Асабліва гэта датычыцца нашай роднай Беларусі. Усім багатая наша зямля: лясамі, рэкамі, азёрамі ды шырокімі палямі. Асабліва добра іх відаць з вышыні птушынага палёту: акуратныя, дагледжаныя, прыгожыя. Такімі іх зрабілі вы, паважаныя працаўнікі сяла. Гэта вашыя мазолістыя рукі ўзаралі і засеялі зямлю, сабралі багаты ўраджай. І гэтай самаадданай працы мы павінны аддаць заслужаныя ўшанаванні».

Тады, у 1996-м, лепшым хлебаробам уручылі 12 легкавых аўтамабіляў, матацыклы, мотаблокі, тэлевізары, прэміі. Дарэчы, менавіта са Століна пачалася традыцыя да свята абнаўляць і добраўпарадкоўваць райцэнтры і пасёлкі, рабіць капітальны рамонт вуліц, дамоў.

Сама ж ідэя адраджэння і правядзення традыцыйнага свята ў гонар хлебаробаў належыць Аляксандру Рыгоравічу Лукашэнку. 23 гады таму «Дажынкі» прайшлі на роднай зямлі Кіраўніка дзяржавы. 26 верасня 2000 года «Советская Белоруссия» расказвае на першай паласе аб «Дажынках» у Шклове. Прыводзім матэрыял «Гонар рукам і калас».

«У мінулую суботу ў Шклове прайшоў рэспубліканскі фестываль-кірмаш «Дажынкі-2000», вянчаючы уборку збожжавых. На гэтае свята сабраліся лепшыя хлебаробы краіны. Тыя, хто ўнёс вялікі ўклад у забеспячэнне харчовай бяспекі рэспублікі. «Дажынкі» сталі сімвалам глыбокай павагі да працы людзей - крыніцы дабрабыту нацыі. І гэта не проста прыгожыя словы. Сёлета рэспубліка ўпершыню сабрала мільён тон харчовай пшаніцы, поўнасцю забяспечыўшы свае ўнутраныя патрэбнасці. Цэнтральнай падзеяй свята стала ўшанаванне пераможцаў спаборніцтва. Аляксандр Лукашэнка падзякаваў вяскоўцам за іх працу, за тое, што ў самых складаных умовах яны не ратавалі перад цяжкасцямі і выканалі святое прызначэнне хлебароба. Аднак усё гэта, паводле слоў Прэзідэнта, было б немагчыма, калі б сялу не аказвалася дапамога. Як дзяржавай у цэлым, так і шматлікімі прамысловымі прадпрыемствамі. Напрыклад, Беларускі металургічны завод бязвыплатна перадаў працаўнікам вёскі тэхніку, запасныя часткі, паліва на агульную суму ў 350 тысяч долараў.

Чыгунка перавозіла грузы для вёскі па льготных тарыфах. Пераможцы рэспубліканскага спаборніцтва - 12 чалавек - атрымалі з рук Прэзідэнта ключы ад новенькіх «Жыгулёў». Адна з машын была апрабавана тут жа на сцэне: за руль сёлаў механізатар калгасу «Праўда» Чавускага раёна Святаслаў Куляшоў. Такія ж аўтамабілі былі ўручаны як асобным калгасам, так і раёнам рэспублікі, якія дасягнулі найлепшых вынікаў у перыяд жніва. Не засталіся без падарункаў і тыя механізатары, якія занялі другія і трэція месцы. Яны атрымалі матацыклы, халадзільнікі, тэлевізары... Кожны, хто прыехаў у гэты дзень у Шклоў, мог знайсці занятак па душы. Пра канцэрты майстроў мастацтваў расказваць не буду – яны трансліраваліся ў тэлеэфіры

Акрамя гэтага, можна было паглядзець футбольны матч паміж зборнай камандай Шклова і камандай ветэранаў мінскага «Дынама» (гульня, дарэчы, завяршылася з лікам 4:2 на карысць гасцей). Калектывы мастацкай самадзейнасці, якія размясціліся ў гандлёвых радах, дэманстравалі сваё мастацтва. Недзе народ збіраўся проста паслухаць песні, а недзе пускаўся ў скокі прама на маставой. Самому давялося ўбачыць імправізаваную «дыскатэку», калі ў адным крузе танчылі людзі самага рознага ўзросту - ад пяцігадовага маляняці да мужчыны вельмі шаноўных гадоў. Былі і імправізацыі. Так, напрыклад, калі Прэзідэнт знаёміўся з гандлёвымі радамі, адзін з народных калектываў перапыніў сваё выступленне і спецыяльна для Аляксандра Лукашэнкі выканаў «Шклоўскі вальс». Адна з артыстак запрасіла Прэзідэнта на танец... Сярод тых, хто прыехаў у Шклоў, мне давялося сустрэць і знаёмых, якія яшчэ тыдзень таму катэгарычна заяўлялі: маўляў, «Дажынкі» не патрэбны - лепш было б патраціць грошы на што-небудзь карыснае..

- Ведаеш, - сказалі мне былыя скептыкі, - мы памыляліся. Такія святы проста неабходны. Не паверыш, прыехалі пазлараднічаць, а з'яжджаем самымі сапраўднымі патрыётамі «Дажынак».

- Прыемна, вядома, атрымаць прыз, - працягнуў размову адзін з узнагароджаных - Сяргей Дворнік, механізатар калгаса ім. Дзяржынскага Рэчыцкага раёна.

- Такі дзень застанецца ў памяці на ўсё жыццё. Прыкладу максімум намаганняў, каб патрапіць на наступныя «Дажынкі».

Першыя ў новым тысячагоддзі. Шклоў перадаў эстафету Гомельскай вобласці».

СБ