Анатоль Ісачанка: кожны дзень 9-месячнага стаяння на Проні - сімвал мужнасці і гераізму нашых воінаў

У Чавускім раёне ля вёскі Дрануха адкрылі памятны знак у гонар загінуўшых у гады Вялікай Айчыннай вайны. На пастаменце, ля падножжа манумента салдата, забітага варожай куляй, надпіс: «Проня 1943–1944. Воінам Чырвонай арміі. Памяць аб вашым гераізме навекі застанецца ў сэрцах удзячных нашчадкаў».

- Сёння мы аддаём даніну памяці тым, хто змагаўся тут, на Проні, хто не пашкадаваў сябе, абараняючы Айчыну, хто аддаў сваё жыццё дзеля Вялікай Перамогі. У гэтым годзе спаўняецца 80 гадоў з дня поўнага вызвалення Беларусі ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў, і ў Чавускім раёне мы адкрываем помнік воінам, сярод якіх былі прадстаўнікі ўсіх народаў Савецкага Саюза. З кастрычніка 1943-га па чэрвень 1944-га тут дзевяць месяцаў стаяў фронт, і кожны з гэтых дзён стаў прыкладам мужнасці і гераізму нашых воінаў, - падкрэсліў на адкрыцці памятнага знака старшыня Магілёўскага аблвыканкама Анатоль Ісачанка. - На гэтым кірунку нямецкімі войскамі была створана непрыступная лінія абароны: вёскі выселены, дамы разабраны на бліндажы, поймы рэк замініраваны, варожыя артылерыя і авіяцыя наносілі масіраваныя ўдары. Салдаты 371-й стралковай дывізіі - удзельнікі сталінградскіх баёў - успаміналі, што нават там не было так цяжка, як восенню 1943-га на Проні. У дакладзе аднаго з савецкіх камандзіраў ёсць словы: «Далей наперад ісці немагчыма. Пад агнём нямецкіх кулямётаў гіне ўсё жывое». Па ўспамінах відавочцаў, вада ў рацэ была чырвонай ад крыві. Мы страцілі больш за 330 тысяч чалавек - забітымі, параненымі, прапаўшымі без вестак. Гэта жахлівая, неймаверная, страшная лічба. І мы будзем памятаць, якую высокую цану заплаціў наш народ за Перамогу.

Памяць усіх, хто не вярнуўся з франтоў Вялікай Айчыннай вайны, ля памятнага знака ўшанавалі хвілінай маўчання. А сам мемарыял на Проні, па словах Анатоля Ісачанкі, стаў яшчэ адным сімвалам нашай агульнай памяці і ўсеагульнага гонару за продкаў:

- Мы нарадзіліся і выраслі ў мірнай краіне, нам пашанцавала, што мы не адчулі нягод і жахаў ваенных гадоў, але мы абавязаны памятаць усіх тых, дзякуючы каму жывем пад мірным небам, у свабоднай краіне. Упэўнены, што гэты помнік стане месцам пакланення. Ганарыцца сваімі бацькамі, дзядамі, прадзедамі, мы павінны выхоўваць пакаленні, сваю моладзь, сваю будучыню ў тых слаўных традыцыях, якія закладзены ў нас у Рэспубліцы Беларусь. Павінны захаваць усё тое, што маем, і зрабіць усё, каб нашая краіна заўсёды заставалася кутком стабільнасці, міру і стварэння.

 СБ, фота БЕЛТА