Пацыентаў з COVID-19 шпіталізуюць у першыя гадзіны пасля пацвярджэння дыягназу – Міністэрства аховы здароўя

Пацыентаў з каранавіруснай інфекцыяй COVID-19 шпіталізуюць у першыя ж гадзіны пасля пацвярджэння дыягназу, як паведаміла намеснік галоўнага ўрача Рэспубліканскага цэнтра гігіены, эпідэміялогіі і грамадскага здароўя Ірына Глінская.

«У самы кароткі перыяд, літаральна ў першыя гадзіны з моманту атрымання станоўчага выніку на COVID-19, пацыента і яго найбліжэйшыя кантакты першага ўзроўню адразу ж ізалююць і шпіталізуюць ва ўстановы аховы здароўя. Гэта дазваляе нам дастаткова хутка лакалізаваць ачаг», – сказала Ірына Глінская.

Намеснік галоўнага ўрача цэнтра патлумачыла механізм гэтай працы. Пасля атрымання лабараторнага пацвярджэння да пацыента з каранавірусам вельмі аператыўна, гаворка ідзе літаральна пра хвіліны (няважна, у які менавіта час атрыманы станоўчы вынік), выязджае спецыяльная брыгада хуткай меддапамогі. Медыкі транспартуюць чалавека ў інфекцыйны ці іншы перапрафіляваны для гэтай мэты стацыянар. Пацыент пры гэтым можа знаходзіцца як у іншай медустанове як кантакт першага ўзроўню, так і дома, зусім не маючы ніякіх праяў рэспіраторнага захворвання.

У стацыянары пачынаецца правядзенне эпідрасследавання. З пацыентам гутарыць спецыяліст, які высвятляе наяўнасць якіх-небудзь клінічных сімптомаў. Зыходзячы з атрыманай інфармацыі вылічваецца перыяд, з якога шпіталізаваны мог пачаць вылучаць узбуджальнік. З гэтага моманту і пачынаецца збор поўнага эпіданамнезу: з кім меў зносіны пацыент і як доўга. Калі чалавек па якіх-небудзь прычынах не цалкам расказвае аб сваіх кантактах, падключаюцца магчымасці іншых структур. «Гэта карпатлівая праца, апытанне і аднаўленне ўсіх кантактаў часам займае дзве і больш гадзіны. Часам такое апытанне праводзіцца неаднаразова, калі спецыяліст разумее, што ў расказе пацыента ёсць недакладнасці», – адзначыла Ірына Глінская.

Усе людзі, аб кантактах з якімі ўспамінае чалавек, зыходзячы з працягласці зносін з ім, дзеляцца на так званыя кантакты першага або другога ўзроўню. Пры атрыманні гэтай інфармацыі цесныя кантакты адразу ж апавяшчаюцца па тэлефоне і ізалююцца ў асобныя медустановы, напрыклад, шпіталь інвалідаў Вялікай Айчыннай вайны, пад назіранне. «Паводле даных нашых кітайскіх, італьянскіх калегаў, сярод тых, хто ў выніку захворвае, 80–85% прыпадае на блізкія кантакты, у прыватнасці сямейныя. У астатніх верагоднасць захварэць значна ніжэйшая. Тым не менш, усіх, хто кантактаваў з пацыентам на працягу 15–30 хвілін у закрытым памяшканні, мы лічым блізкім кантактам і абавязкова ізалюем», – адзначыла намеснік галоўнага ўрача цэнтра.

Ірына Глінская патлумачыла, каго лічаць кантактам другога ўзроўню. Гэта можа быць чалавек, які працаваў з хворым у адным будынку, але непасрэдна не кантактаваў з ім (не вітаўся і не размаўляў). У гэтым выпадку рызыка заразіцца вельмі нізкая. Тым не менш за такім чалавекам на працягу 14 дзён усё роўна арганізуюць медназіранне. З ім на сувязь пастаянна выходзіць урач, апытвае, аглядае, вымярае тэмпературу. Больш за тое, чалавеку рэкамендавана ў працягу двух тыдняў мінімізаваць свае кантакты, не перамяшчацца ў грамадскім транспарце, а ў выпадку змены стану здароўя адразу ж звяртацца ў хуткую дапамогу. Яго таксама шпіталізуюць, правядуць дыферэнцыяльную дыягностыку і пры неабходнасці прызначаць лячэнне. «Калегі з Германіі, напрыклад, назіраюць толькі цесныя кантакты, гэта значыць тых, хто знаходзіўся ў адным памяшканні з заражаным 15 і больш хвілін. Іх не ізалююць ў стацыянары, а прапануюць самаізаляцыю. Гэта таксама варыянт. Але нашы мерапрыемствы ўсё ж шырэйшыя», – дадала спецыяліст.

Паралельна са шпіталізацыяй у стацыянар пацыента, у якога пацверджаны COVID-19, іншая брыгада праводзіць дэзынфекцыйныя мерапрыемствы па месцы яго жыхарства, працы, часовага знаходжання, гэта значыць усюды, дзе гэты чалавек знаходзіўся. «Такіх месцаў па адным пацыенце можа быць многа, але ўсе яны ў найбліжэйшыя гадзіны апрацоўваюцца. Ліквідуецца ўзбуджальнік, які хай нават і непрацяглы час, але ўсё ж можа заставацца на розных паверхнях. Такім чынам, мы пазбягаем нават невялікай, але верагоднай рызыкі кантактна-бытавой перадачы віруса», – дадала Ірына Глінская.

Безумоўна, медыкі прымаюць ахоўныя меры, каб засцерагчы і сябе, і навакольных людзей. Эпідбрыгады спецыяльна экіпіяваныя, а пацыента шпіталізуюць у біябоксе.

Паколькі спецыфічных вакцын ад COVID-19 на сёння няма, у спецыялістаў ёсць магчымасць падзейнічаць толькі на два гэтыя звяны: выяўленне крыніцы інфекцыі і кола яго кантактаў, а таксама разрыў механізму яе перадачы (дэзынфекцыя). «Аператыўнае і максімальна шырокае правядзенне такіх мерапрыемстваў дазваляе нам утрымліваць і кантраляваць сітуацыю», – падкрэсліла спецыяліст.

«Гэта праца не заўсёды бачная шырокаму колу людзей, але мы яе і не афішуем. Разам з тым ёсць індыкатары, якія сведчаць аб эфектыўнасці праводзімых мер», – адзначыла намеснік кіраўніка цэнтра. Паводле яе слоў, гэта праца дадае нагрузку на сістэму аховы здароўя, але яна на гэты момант апраўданая. Сярод кантактаў першага ўзроўню выяўляюць тых, хто захварэў, а станоўчы вынік выяўляюць, як правіла, на 5–7-ы дзень шпіталізацыі. Людзі заразіліся, але вірус пачалі вылучаць ужо знаходзячыся ў медустанове.

БЕЛТА