Першыя крокі ў прафесіі: у Магілёве пачалі працу маладыя медыкі

Першае месца працы, новы калектыў - напэўна, кожны памятае, як адчуваў сябе тады, як нерваваўся і перажываў. Цяпер такі ж шлях праходзяць маладыя спецыялісты ў розных сферах. На свае першыя працоўныя месцы прыходзяць настаўнікі, выхавальнікі, эканамісты і бухгалтары. І, вядома ж, надзеўшы белыя халаты, на працу выходзяць медыкі. У гэтым годзе калектыў Магілёўскай паліклінікі №5 папоўнілі 15 маладых спецыялістаў, у ліку якіх урачы і сярэдні медыцынскі персанал. Для паліклінікі такое папаўненне - сур'ёзная дапамога, яго тут вельмі чакалі і да сустрэчы з імі сур'ёзна рыхтаваліся. Карэспандэнты адправіліся ва ўстанову аховы здароўя, каб даведацца, як праходзяць працоўныя будні маладых медыкаў і як яны адаптуюцца да новых абавязкаў і калектыву.

У Магілёўскай паліклініцы №5 зусім нядаўна зрабілі капітальны рамонт. Светлыя калідоры, зручныя і прасторныя кабінеты, сучаснае медыцынскае абсталяванне. Усё гэта патрэбна не толькі для таго, каб пацыенты атрымлівалі якасную і своечасовую медыцынскую дапамогу. Яшчэ адзін немалаважны фактар - стварэнне спрыяльных і камфортных умоў для працы медыцынскага персанала паліклінікі. У гэтым годзе шэрагі супрацоўнікаў папоўнілі 15 маладых спецыялістаў.

«Да нас прыйшлі тры лекары – рэнтгенолаг, агульнай практыкі і гінеколаг. Таксама нашы рады папоўнілі 12 сярэдніх медыцынскіх работнікаў. Гэтая вялікая колькасць для нас. Але мы вельмі чакалі хлопчыкаў і дзяўчынак, - расказаў галоўны ўрач установы аховы здароўя Валерый Марозаў. - Каб дапамагчы маладым спецыялістам замацавацца на новым месцы, уліцца ў калектыў, у паліклініцы існуе школа настаўніцтва. За кожным маладым спецыялістам замацоўваецца больш вопытны работнік, які дапамагае як у выкананні службовых абавязкаў, так і проста ў жыццёвых пытаннях. Такі фармат узаемадзеяння дапамагае захоўваць пераемнасць паміж работнікамі, хутчэй адаптавацца да новага месца працы».

У гэтым годзе амаль усе маладыя спецыялісты, якія прыйшлі працаваць у паліклініку, - жыхары Магілёва, а таму пытанняў з жыллём у іх не ўзнікала. Ёсць адзін чалавек з Клімавіцкага раёна. Адміністрацыя паліклінікі свайго маладога работніка не пакідае сам-насам з жыллёвым пытаннем. «У нас ёсць адпрацаваныя механізмы, якія дапамагаюць у вырашэнні жыллёвага пытання. Мы ўзаемадзейнічаем з Магілёўскім гарвыканкамам. Тым, хто мае патрэбу ў жыллі, прапануецца альбо пакой у інтэрнаце, альбо арэнднае жыллё», - дадаў Валеры Марозаў.

Даведаўшыся, як ідуць справы ў паліклініцы, ідзем знаёміцца з папаўненнем. Урача-рэнтгенолага Кацярыну Варановіч застаем у рабоце - у дзяўчыны ні хвілінкі свабоднай.

«Я вучылася ў Гомельскім медыцынскім універсітэце на медыка-дыягнастычным факультэце. Магла б быць лекарам ультрагукавой дыягностыкі або лекарам-рэнтгенолагам. Мне больш даспадобы была рэнтгеналогія. І вось зараз я тут, - падзялілася дзяўчына. - У паліклініку прыйшла па размеркаванні. Але ў мяне мова не паварочваецца назваць гэта адпрацоўкай. Бо мне тут вельмі падабаецца. Паліклініка нядаўна пасля рамонту. Усё чыста, акуратна і прыгожа. У нас светлы і зручны кабінет з дастатковай колькасцю неабходнай тэхнікі і апаратуры. А проста перад маім прыходам, як падарунак да пачатку працы, у паліклініцы ўсталявалі новы рэнтген-апарат. На ім атрымліваюцца вельмі якасныя здымкі».

Сярод маладых спецыялістаў, якія прыйшлі працаваць у паліклініку, сёстры-блізняты Карына і Аліна Праташчык. Дзяўчынкі падобныя, як дзве кроплі вады. У паліклініцы яны яшчэ не з усімі пазнаёміліся, але шмат каго з супрацоўнікаў ужо ставілі ў тупік - як адзін чалавек можа быць у двух месцах адначасова. Сёстры разам выбіралі сабе прафесію. Прыкладам стала маці, якая працуе медсястрой. «Спачатку мы не планавалі ісці ў медыцынскую сферу, разглядалі розныя варыянты. Але, натхніўшыся прыкладам мамы, вырашылі пайсці ў медыцыну і ні разу не пашкадавалі аб гэтым, - падзяліліся сёстры. - Вучыліся ў Магілёўскім медыцынскім каледжы па мэтавых кірунках. У такім падыходзе плюсаў вельмі многа. Мы хацелі тут працаваць пасля каледжа, і дзякуючы мэтаваму напрамку менавіта сюды і патрапілі. Праца, вядома ж, складаная і адказная. Мама нас вельмі падтрымлівае, дае парады, дапамагае. Калектыў тут таксама вельмі спагадлівы і ўважлівы. Мы ўпэўненыя, што ў нас тут усё складзецца паспяхова».

БЕЛТА