«Прыйшоў зацемна, настолькі баяўся прапусціць» - у Касцюковічах правялі заняткі з выхаванцамі клуба «Зубр»

Па суботах раніца выхаванцаў ваенна-патрыятычнага клуба «Зубр» у Касцюковічах пачынаецца з заняткаў у РАУС.

На вуліцы яшчэ цёмна, кусаецца мароз, да прызначанага часу мінімум паўгадзіны, а першыя школьнікі ўжо з'яўляюцца ля будынка. Самы паваротлівы - васьмікласнік Макар Бугроў:

- Люблю нашы суботнія сустрэчы, таму вельмі спяшаўся, баяўся прапусціць. У клубе я прыкладна год. Многаму за гэты час навучыўся: хадзіць страявым крокам, адціскацца, рабіць перавязкі. Больш за ўсё, вядома, рвуся ў цір. Звычайна выбіваю дзявяткі, але жадаю страляць яшчэ лепш, буду практыкавацца. Дома чакаюць два малодшыя браты, якія пасля кожнага майго візіту сюды завальваюць пытаннямі, што рабілі ў «Зубры» і як. Слухаюць, адкрыўшы рот.

З аглядкай на надвор'е і сезон прастуд і грыпу, яўка ў клубе вельмі высокая - на пасадзе палова з 95 дзяцей. Сустрэчу па традыцыі пачалі з актавай залы. Міліцыянеры выступілі з прафілактычнымі гутаркамі па сваіх кірунках. Кола пытанняў не новае, але патрабуе пастаяннага паўтарэння: правілы дарожнага руху, адміністрацыйная адказнасць за прагулкі ў начны час без суправаджэння дарослых, недапушчальнасць распівання алкаголю.

Свяшчэннаслужыцель Сяргей Падаляк параіў хлопцам разам з фізічнымі данымі развіваць маральныя якасці. Гэта як «два вёслы адной лодкі».

У працяжнік дзяцей ужо чакалі вайскоўцы з вайсковай часці 6713 унутраных войскаў МУС. Старэйшы баец-кулямётчык Дзяніс Чугуноў інструктуе выхаванцаў клуба далёка не першы раз.

- Люблю да іх прыязджаць. Для гэтага зусім не лянота пераадольваць шматкіламетровы шлях, - удакладняе сяржант. - Бачу прагрэс, разам з дзецьмі радуюся іх поспехам. Яшчэ нядаўна некаторыя баяліся падысці да аўтамата, зараз трапляюць у дзявяткі і дзясяткі. Імкнуцца, бачны рызыка ў вачах. Сам ад рабят таксама зараджаюся энергіяй. Яны шчырыя, не стрымліваюць захаплення ад таго, што пастралялі, што патрапілі ў цэль. Плюс задаюць шмат пытанняў: па тэхніцы стральбы і ў цэлым аб службе, аб жыцці. З задавальненнем з імі маю зносіны. Скажу больш - я ім па-добраму зайздрошчу, бо ў мае школьныя гады ваенна-патрыятычных клубаў і класаў не было. Было б крута атрымаць такі досвед у юным узросце!

Адзін з кіраўнікоў «Зубра» Генадзь Байкоў таксама непадалёк. Назірае за працай падапечных і разважае:

- Рабяты розныя, але кожны зрабіў крок наперад па меры сваіх магчымасцяў. Імкнуся, што яны забыліся словы «не ведаю», «не ўмею», «не атрымаецца». Кажу, лепш паспрабуйце гэта зрабіць, прыкладзеце намаганні. І працуе! Таксама вучу іх быць кампанейскімі, выпрацоўваць пачуццё локця і станавіцца мужыкамі: моцнымі, упэўненымі ў сабе, вернымі свайму слову!

Улад упэўнены, што зможа паспяхова сумяшчаць гэтую грамадскую дзейнасць з вучобай у школе і заняткамі ў «Зубры». Як і рэпетыцыі па вальсе.

— Рыхтуемся да апошняга званка, увесь час танчым, — расказвае выпускнік. - Выпраўка курсанта дапамагае быць грацыёзным, вытрымаць высокую фізічную нагрузку. І толькі ў адным замінае - маршыроўка пачынаецца з левай нагі, а танцавальныя па наадварот з правай, часам збіваюся. Але з кожным разам атрымліваецца ўсё лепей. У гэтым таксама мне дапамог «Зубр» - адчуваю сябе ўпэўнена на публіцы!

Зніжаць тэмп і прадуктыўнасць працы ў клубе не плануюць. Аляксандр Кавалёў падкрэслівае:

- Стартаваў Год якасці, і мы плануем унесці свой уклад. З «Зубрам» і так працуем шчыльна, але заўсёды ёсць, дзе дадаць. Калі дзеці не пайдуць па крывой дарожцы, а яшчэ лепш - абяруць шлях службы ў пагонах, значыць і мы, і педагогі, і бацькі, і самі дзеці спрацавалі якасна.

СБ