У Магілёўскай вобласці 14 чалавек з абмежаванымі фізічнымі магчымасцямі аформіліся рамеснікамі

Спецыялісты аддзялення дзённага знаходжання для інвалідаў у Кіраўскім цэнтры сацыяльнага абслугоўвання насельніцтва дапамагаюць сваім падапечным скласці бізнес-планы і зарэгістравацца ў якасці рамеснікаў. У такім выпадку прадугледжана дзяржаўная субсідыя: для гараджан – 11 бюджэтаў пражытачнага мінімуму, для вяскоўцаў – 15. У якасці падатку– усяго адна базавая велічыня на год.

Алена Гаўрыленка кажа, што сядзець дома з бацькамі і атрымліваць пенсію па інваліднасці–гэта не пра яе. Не так даўно яна стала наведваць аддзяленне дзённага знаходжання ў Кіраўскім цэнтры сацыяльнага абслугоўвання насельніцтва: менавіта там знаходзіцца яе майстэрня па мылаварэнні. Справа ў тым, што дзяўчыне патрэбен памочнік, у ролі якога інструктар Алена Пятруша:

– Гэта толькі здаецца, што ўсё элементарна: расплавіць мыльную аснову, дадаць араматызатары і фарбавальнікі, разліць па формачках. А вы ўлічвайце, што Алена–асаблівая. Ёй трэба падказаць паслядоўнасць дзеянняў, дапамагчы зрабіць прыгожую ўпакоўку.

Пачатковец-рамеснік прызнаецца, што вельмі прыемна, калі вырабы падабаюцца людзям:

– Цяпер я раблю мыльныя сняжынкі, ялінкі – навагоднія сувеніры. Яны нават пахнуць, як сапраўдныя: ялінкі–ігліцай, кексы – выпечкай. І тыя, хто купляе маё мыла, потым кажуць, што яно такое прыгожае, ажшкада выкарыстоўваць па прызначэнні.

У камандзе рамеснікаў гэтага аддзялення ўжо шэсць чалавек. Найбольш паспяховая–Людміла Сярова: свае кветкі з фаамірану і іншыя вырабы яна прадае ва ўласнай гандлёвай кропцы. Але самая складаная задача, на думку інструктара Алены Пятрушы, – раскрыць талент асаблівага чалавека:

– Мы спрабуем з кожным розныя віды дзейнасці: нешта не атрымліваецца, да нечага душа не ляжыць. Часам на гэтыя пошукі і навучанне ідзе не адзін год. Вось хутка будзем афармляць рамеснікам Наташу Іваніцкую. У яе вельмі добра атрымліваецца вышыўка. Яна сірата, жыве адна ў інтэрнаце. Для яе, як і для многіх іншых, наведванне нашага аддзялення–яшчэ і зносіны. Наш сацработнік дапамагае ёй і ў бытавых пытаннях: аплаціць камунальныя паслугі, распланаваць бюджэт. Я вяду старонку ў сацсетках, дзе мы выстаўляем усе працы. Раней актыўна ездзілі па выставах-кірмашах па ўсёй краіне, зараз перашкаджае пандэмія. Калі вірус адступіць, думаю, продажаў будзе больш.

Галоўнае дасягненне майстэрні пры аддзяленні дзённага знаходжання, на думку дырэктара Наталлі Фіневіч, – сацыялізацыя людзей з інваліднасцю:

– Двойчы на год мы правяраем умовы іх пражывання і запрашаем усіх да сябе. Нярэдка праблема, што асаблівае дзіця, якое з часам сталее, замыкаецца ў чатырох сценах, крыецца ў бацьках: яны саромеюцца сваіх дзяцей. І нам даводзіцца часам доўга разбураць іх стэрэатыпы, пераконваць, што ў нашым аддзяленні мы зможам знайсці падыход і да іх асаблівага дзіцяці. Вось наш навічок – хлопец з аддаленай вёскі, першы час прыходзіў у аддзяленне, садзіўся ў кут і адварочваўся да сцяны – ён не прывык быць сярод людзей. Затым паволі стаў вітацца, а потым і захапіўся камп’ютарнымі гульнямі. Калектывізм – эфектыўны лекар. Дапамагчы знайсці працу людзям з абмежаванымі магчымасцямі закліканы і праект пры падтрымцы дацкага Чырвонага Крыжа «EU4Youth: развіццё патэнцыялу для працаўладкавання». Гэта будуць курсы па навучанні прафесіям. У нас Рустамвыказаў жаданне вывучыцца на масажыста.

44-гадовы Рустам Раташ займаецца незвычайнай для мужчыны справай–вязаннем:

– Навучыла мама. Магу звязаць любую шапку, шалік на заказ, а тут абвязваюць цацкі: іх шыюць на сувеніры дзяўчынкі, а я ствараю гардэроб. Наогул, мая прафесія–зваршчык: я нейкі час нават працаваў па спецыяльнасці. Але хвароба стала прагрэсаваць. Хацелася б навучыцца нейкай справе, каб яна падабалася і прыносіла даход. З нагоды рамесніцтва я прыкінуў, што з-за дарагавізны нітак асабліва я на шапках не зараблю, ды і канкурэнцыя вялікая. А вось масаж–гэта самае тое: у нашым маленькім райцэнтры я лёгка знайду кліентаў.

ДАРЭЧЫ

У тэрытарыяльных цэнтрах сацыяльнага абслугоўвання насельніцтва Магілёўскай вобласці арганізавана работа каля 200 гурткоў па інтарэсах, у якіх займаецца больш за 2000 чалавек з абмежаванымі магчымасцямі. Таксама пры цэнтрах працуе больш за 40 рэабілітацыйна-працоўных майстэрняў: швейная справа, паліграфія, выраб сувеніраў і не толькі. Папулярнасць набірае паслуга «суправаджальнае працаўладкаванне». Сутнасць яе ў тым, што сацработнік дапамагае саіскальніку з інваліднасцю не толькі падабраць вакансію, але і адаптавацца на працоўным месцы. У гэтым годзе такая дапамога была аказана сямі чалавекам з інваліднасцю.

 СБ