Урачыстасць стала кульмінацыяй навагодняй дабрачыннай акцыі «Нашы дзеці», якая традыцыйна праходзіць у краіне, сёлета яна працягнецца з 15 снежня па 15 студзеня

Шчасце быць адзіным

У дзіцячым доме пераднавагодняя мітусня. На канікулах можна забыцца пра ўрокі - самы час упрыгожваць ёлку, рэпеціраваць святочны паказ і пісаць ліст Дзеду Марозу. У гэтых дзяцей мара адна на ўсіх, расказвае дырэктар Марына Шарко:

- Не бывае дня, каб да мяне не падышоў нехта з хлопцаў і не спытаў: «А калі вы мне знойдзеце маму?» Наш дзіцячы дом адзіны на ўсю вобласць - сямейныя формы ўладкавання для дзяцей-сірот задзейнічаны максімальна. Тут 41 выхаванец. Нашы дзеці маюць асаблівасці ў развіцці, але гэта толькі азначае, што ім трэба крыху больш увагі і клопату.

Да патранатных выхавальнікаў дзіця ходзіць у госці ў выхадныя, святы і на канікулах. Наколькі важны для яго, які жыве з нараджэння ў казённых сценах, досвед сямейнага цяпла і клопаты, цяжка пераацаніць. Дырэктар дзіцячага дома заўважае, што для сацыяльнай адаптацыі ў будучым самастойным жыцці іх выхаванцы вучацца рыхтаваць, хадзіць у магазін, але ёсць навыкі, якія можна сфарміраваць толькі ў сям'і:

- Дзяржаўная сямейная палітыка ў нашай краіне арыентуе сацработнікаў і педагогаў прыкласці максімум намаганняў, каб дзяцей выхоўвалі іх бацькі. Тады яны з пялёнак атрымліваюць урокі кахання і даверу да бліжняга, вучацца адносінам супрацоўніцтва, уменню будаваць сямейны побыт. Галоўнае ўражанне з расповеду дзіцяці пра праведзеныя выходныя з патранатнымі выхавацелямі — яно шчаслівае быць для кагосьці адзіным, а не адным з выхаванцаў у групе: «Мяне павялі на каруселі, мне чыталі казку на ноч».

- Калі можаш дапамагчы, дапамажы. У мяне гэта атрымалася неяк само сабой. А ў гэты дзіцячы дом мы спачатку прыйшлі як валанцёры па рамонце, пасябравалі з дзецьмі і знайшлі адзін аднаго.

Дзяўчынкі з гонарам дэманструюць фотаальбом. Вось іх дэфіле на подыуме асаблівага моднага паказу «Каляровыя сны», а вось фотасесія ў бальных сукенках. Любоў Паўлаўна, дарэчы, працуе ў індустрыі прыгажосці. Пакуль патранат - адзіны фармат, магчымы ва ўмовах яе занятасці. Але калі дзяўчынкі крыху пасталеюць і стануць самастойнымі, не выключае, што яны змогуць да яе пераехаць.

- Мне б хацелася дапамагчы ім атрымаць вышэйшую адукацыю, стаць паспяховымі. Дзяржава гарантуе дзецям-сіротам падтрымку ў вырашэнні кватэрнага пытання, у іх ёсць ільготы пры паступленні ў навучальную ўстанову. Але нехта павінен правесці падлетка за руку, як гэта адбываецца ў звычайных сем'ях.

26‑гадовая Наталля Кашыцкая пачынала тут выхавацелем, а зараз працуе псіхолагам. Гаворыць, выпадковыя людзі ў дзіцячых дамах не затрымліваюцца, гэта пакліканне. А вось падказаць даросламу падыход да дзіцяці гатовы ўсе - цэлая каманда выхавальнікаў, сацыяльных педагогаў, псіхолагаў, дэфектолагаў, медыкаў.

— Мы завочна знаёмім патэнцыйнага патранатнага выхавацеля з дзіцем, расказваем пра яго здароўе, характар, асаблівасці паводзін. У любы момант, хоць у выходны, нам можна патэлефанаваць з праблемай. Напрыклад, раптам высвятляецца, што дзіця, якое прызвычаілася класціся спаць разам з іншымі дзецьмі, не можа заснуць адно ў пакоі. У нас сфармавалася цэлая каманда вопытных патранатных выхавальнікаў - 13 чалавек, яны самі могуць ужо дзяліцца педагагічнымі сакрэтамі. Выхаванцаў мы таксама рыхтуем, пытаемся, ці жадаюць яны пайсці ў госці. Але іх дом пакуль тут.

СБ