«Мы прыйшлі на рэферэндум, каб нашы дзеці жылі ў той краіне, у якой мы жывём зараз». Меркаванне

Шматдзетныя бацькі Таццяна і Дзмітрый Кавалёвы на Пашкаўскі ўчастак для галасавання ў Магілёўскім раёне прыйшлі з трыма дзецьмі. Старэйшай Настассі – 16 гадоў, малодшаму Сашу – 2 месяцы. Таццяна працуе бухгалтарам, Дзмітрый – прадпрымальнік. Муж і жонка змянілі гарадскую прапіску на вясковую. Як маючыя патрэбу ў паляпшэнні жыллёвых умоў, атрымалі ўчастак у Пашкава. Галава сямейства бярэ слова, за што ён галасуе на рэферэндуме:

– Мы заўсёды марылі аб сваім доме, але думалі, што гэта нерэальна. Аднак калі працаваць і самому ставіць мэты, то дзяржава падтрымае. Нам зямельны ўчастак выдзелілі, але мы пяць гадоў з жонкай пасля працы прыязджалі сюды і сваімі рукамі капалі падмурак, манціравалі блокі. Малодшанькі нарадзіўся ўжо пасля завяршэння будаўніцтва. Сямейны капітал плануем выдаткаваць на адукацыю дачкі, яна марыць стаць юрыстам.

Таццяна расказвае аб перавагах жыцця ў вёсцы:

– У нас чыстае паветра. Дом вялікі, у кожнага дзіцяці свой пакой, ёсць шмат гасцявых пакояў – мы гасцінныя. Падмурак заклалі разам з садам, ужо збіраем ураджай – яблыкі, чарэшні. Учора замачыла насенне на расаду, гародніна ў нас экалагічна чыстая. Мы прыйшлі галасаваць за мір. Калі глядзіш выступленні некаторых заходніх палітыкаў, пачынаеш баяцца нагнятання сітуацыі. Прыйшлі галасаваць за стабільнасць. Нашы дзеці – гэта паказчык таго, што мы ўпэўнены ў стабільнасці. І яшчэ мы прыйшлі галасаваць за адзінства. Гэта не нейкае абстрактнае паняцце. Вось у нас цэлая вуліца маладых сем’яў: хтосьці будаваўся па льготных крэдытах як шматдзетны, хтосьці – з дзяржпадтрымкай. І мы дапамагаем адзін аднаму, нашы дзеці гуляюць разам, добраўпарадкаванне і прыгажосць таго месца, дзе мы жывём, – наш агульны клопат. Але трэба разумець, што пры любым раскладзе, пры любых сацыяльных гарантыях застаецца месца для ініцыятыўнасці самога чалавека і яго грамадзянскай актыўнасці.

СБ